Doom Eternal

DOOM Eternal – PC Review [Restored]

Last updated:

Σαν χθες μου φαίνεται που έπαιζα το DOOM (2016) και ανυπομονούσα για την συνέχειά του. Εξάλλου, η αγάπη μου με την σειρά είναι μακροχρόνια και ιδιαίτερη γιατί όπως και άλλοι παίκτες στον κόσμο, έτσι και εγώ, μεγάλωσα παίζοντας το παραδοσιακό old-school FPS από τον John Romero – και συγκεκριμένα ήταν το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα σε υπολογιστές (και μάλιστα στον υπολογιστή του Θείου μου…ααα…ωραίες εποχές).

Το DOOM (2016) κατάφερε να εντυπωσιάσει μαζί με εμένα, και άλλα τόσα εκατομμύρια παικτών. Όταν κυκλοφόρησε φάνηκε να είναι το ιδανικό reboot της σειράς για τα πιο μοντέρνα συστήματα. Πέρασα πάνω από 40 ώρες προσπαθώντας να το ολοκληρώσω πλήρως και να τερματίσω το Ultra Nightmare Difficulty. Η γρήγορη δράση, οι έντονες και ασταμάτητες μάχες, η καταπληκτική μουσική του Mick Gordon, και όλα εκείνα που κάνανε την σειρά γνωστή – δηλαδή η έμφαση στο gameplay – επιστρέφουν καλύτερα από ποτέ μέσα από το DOOM Eternal, το πολυαναμενόμενο sequel που ανέβασε τα standard, και καταφέρνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες με βελτιώσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς.

Ομολογώ πως όσο πλησίαζαν οι μέρες, το άγχος μου μεγάλωνε. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα ενθουσιάζομαι για τίτλους που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα καθώς πολλές ήταν οι φορές που αυτός ο ενθουσιασμός θα κατέληγε σε απογοήτευση. Τέτοια σκηνικά εξάλλου είδαμε και στο Anthem ή το No Man’s Sky τα οποία δοξάζονταν ως καινοτόμοι στα είδη τους…μέχρι που κυκλοφόρησαν. Το ίδιο φοβόμουν και εδώ.

Βλέπετε το DOOM 2016 ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη και η id Software έπρεπε να δουλέψει πολύ σκληρά για να καταφέρει να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον ή να μας εντυπωσιάσει περισσότερο. Και δεν σας κρύβω πως θα προτιμούσα να παίζω ακόμα παρά να γράφω αυτή την κριτική, αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να μην μοιραστώ τις εντυπώσεις μου (μετά από τόσο hype).

Ο γνωστός σε όλους μας Doom Slayer συνεχίζει τον πόλεμό του ενάντια στις στρατιές της κόλασης, με την μάχη να μεταφέρεται στην Γη. Το προηγούμενο κεφάλαιο της ιστορίας τελείωσε με τον UAC Chairman Samuel Hayden να απομακρύνει τον ήρωα από τον Άρη με τις μετέπειτα εξελίξεις να παραμένουν άγνωστες. Το Eternal ανοίγει με την Γη να έχει χάσει τον πόλεμο και σχεδόν το 80% της ανθρωπότητας να έχει αφανιστεί. Ο Doom Slayer φτάνει με το σκάφος του, το Fortress of Doom, στον πλανήτη, εκεί όπου η κατάσταση χειροτερεύει κάθε λεπτό. Στόχος μας λοιπόν, είναι να βρούμε τι συνέβει, να βρούμε την πηγή του προβλήματος και να…διαλύσουμε το εν λόγω πρόβλημα με τον μόνο τρόπο που ξέρουμε: Rip & Tear, until it is done.

Το DOOM Eternal δίνει λίγη παραπάνω έμφαση στην ιστορία μιας και τώρα καλούμαστε να σταματήσουμε τον αφανισμό των ανθρώπων πάση θυσία. Και όπως είναι φυσικό, η ιστορία αυτή προβάλλεται μέσα από γραμμές διαλόγων και cutscenes. Ευτυχώς αυτά είναι σύντομα, μπαίνουν «κατευθείαν στο ψητό» και διατηρούν την ατμόσφαιρα της κατάστασης αλλά και τον χαρακτήρα του ίδιου του Slayer. Θα δούμε παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν, και νέους να προσπαθούν είτε να προειδοποιήσουν, είτε να εμποδίσουν τον ήρωα από το να προχωρήσει καθώς οι πράξεις του θα έχουν πολύ αρνητικές συνέπειες στην ισορροπία. Θα υπάρξουν και στιγμές, αναφορές ή Easter eggs από άλλα μέσα ψυχαγωγίας με θέμα το Doom (όπως το κομικ από το οποίο έγινε γνωστή η έκφραση rip & tear).

Προσγειωνόμαστε στην Γη και ξεκινάμε την δολοφονική μας παρέλαση με το αγαπημένο μας shotgun το οποίο πλέον αποτελεί και το αρχικό μας όπλο. Αποχαιρετάμε το πιστολάκι που είχαμε στο DOOM 2016 αφού μιας και τα πράγματα σοβαρεύουν εδώ θα χρειαστούμε ένα καλύτερο οπλοστάσιο για να διαλύσουμε τους εχθρούς μας.

Και όταν λέμε ‘διαλύσουμε’ το εννοούμε. Τα μοντέλα των δαιμόνων έχουν αναβαθμιστεί με περισσότερη λεπτομέρεια και πολύγωνα. Έτσι, κάθε φορά που τους ρίχνουμε με κάποιο όπλο, θα δούμε κομμάτια κρέατος να φεύγουν από το σημείο που στοχεύαμε με αποτέλεσμα να αποκαλύπτονται τα κόκκαλα ή οι μύες τους. Αυτή η λεπτομέρεια, παρότι φαινομενικά ασήμαντη, κάνει τον τίτλο πιο ‘metal’ από ποτέ.

Αυτή την φορά, τα όπλα πέρα από διαφορετικές σφαίρες, επιτελούν και έναν διαφορετικό σκοπό. Για παράδειγμα, το plasma rifle μπορεί να υπερφορτώσει τις ασπίδες των δαιμόνων και να τις κάνει να εκραγούν για επιπλέον splash damage. Από την άλλη, το sniper mode του assault rifle μας επιτρέπει να διαλύσουμε τα κανόνια από το κεφάλι του arachnotron ή τα κανόνια από τα χέρια του Mancubus. Οι νέες λεπτομέρειες μπορεί να μην ακούγονται απαραίτητες είναι όμως ζωτικής σημασίας για τα battle arenas που θα πρέπει να ολοκληρώσουμε κατά την διάρκεια ενός επιπέδου.

Ναι, καλά διαβάσατε, battle arenas. Κάθε επίπεδο χωρίζεται από διάφορα τμήματα με μερικά από αυτά να κλειδώνουν με ενεργειακές πύλες. Για να μπορέσουμε να τις ανοίξουμε πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια σε κύματα δαιμόνων που τις περισσότερες φορές αποτελούνται από όλους τους δαίμονες που έχουμε συναντήσει μέχρι εκείνο το σημείο. Αυτά τα τμήματα μπορεί να είναι απλά έρημα σημεία που ξαφνικά γεμίζουν με εχθρούς, ή πεδία μάχης με δαίμονες που πολεμάνε μεταξύ τους και ο Doom Slayer φτάνει εκεί για να τους χαλάσει το πάρτυ.

Αυτού του είδους οι μάχες μπορεί να γίνουν αρκετά δύσκολες, ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας που έχουμε θέσει. Ευτυχώς, ο νέος εξοπλισμός του Doom Slayer τον μετατρέπει σε μια πιο καταστροφική φονική μηχανή αφού πλέον η στολή μας έχει το Shoulder Cannon και το Arm Blade, αλλά και νέες μοναδικές ικανότητες. Το Shoulder Cannon χρησιμοποιείται για να πετάμε χειροβομβίδες και φλόγες με το αντίστοιχο flamethrower mode. Από την άλλη, το Arm Blade είναι κυρίως ένα διακοσμητικό όπλο που πρωταγωνιστεί στα περισσότερα Glory Kills.

Ακόμα και τα Grenades ή οι βόμβες από τα mods των όπλων βοηθούν στην άμεση αντιμετώπιση κάποιων δαιμόνων. Πέρα από την εξαιρετικά μεγάλη ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν σε ομάδες μικρών δαιμόνων, μπορούμε να τα ρίξουμε στο στόμα ενός Cacodemon για να το ζαλίσουμε και να δημιουργήσουμε ένα άνοιγμα για glory kill.

Όσο για τα glory kills, επιστρέφουν και είναι πολύ καλύτερα από το παρελθόν, μιας και όχι μόνο είναι πιο άμεσα και βάναυσα, αλλά πλέον δεν μας αφήνουν να στεκόμαστε στο τέλος τους (αφήνοντάς μας ανοιχτούς σε επιθέσεις) αλλά μας επιτρέπουν να ξεφεύγουμε ακαριαία, κάτι χρήσιμο σε περιπτώσεις όπου πολλοί δαίμονες μας έχουν περικυκλώσει. Όσο περισσότερα glory kills κάνουμε γεμίζουμε την Blood Punch bar, την νέα ικανότητα του Doom Slayer. Με το Blood Punch εξαπολύουμε μια υπερφυσική γροθιά ικανή να προκαλέσει μεγάλη ζημιά ή και ακόμα να διαλύσει τους εχθρούς μας.

Το μυστικό για να επιβιώσουμε από τις μάχες του παιχνιδιού είναι να κινούμαστε συνεχώς, και το DOOM Eternal διατηρεί αυτή την ιδέα ενώ παράλληλα την εμπλουτίζει με νέα στοιχεία. Πέρα από το γρήγορο τρέξιμο αποκτούμε μια νέα ικανότητα, το dash. Με αυτό μπορούμε να προωθηθούμε μέχρι και δύο φορές προς τα εμπρός για να καλύψουμε πιο μεγάλες αποστάσεις, ενώ με το Super Shotgun και το Hookchain μπορούμε να γραπωθούμε πάνω σε εχθρούς και να ορμήσουμε κατά πάνω τους.

Η κίνηση και οι κινητικές ικανότητες είναι χρήσιμες για την εξερεύνηση των επιπέδων. Υπάρχουν χάσματα τα οποία μπορούμε να καλύψουμε χρησιμοποιώντας τις μπάρες που υπάρχουν διάσπαρτες, ή τοίχους που μπορούμε να σκαρφαλώσουμε. Όπως και στο πρώτο παιχνίδι, έτσι και εδώ, υπάρχουν σημεία στον χάρτη που κρύβουν μυστικά τα οποία είναι είτε action figures, είτε βινύλια μουσικής, είτε upgrades για την στολή και τα όπλα μας. Αυτά τα μυστικά είναι κρυμμένα πίσω από τοίχους που σπάμε με την γροθιά μας ή σε ψηλά σημεία που δε θα πήγαινε το μυαλό μας ότι υπήρχαν.

Τα Upgrades όπως θυμόμαστε, ξεκλειδώνουν νέες ικανότητες για τον εξοπλισμό μας όπως μικρότερο cooldown ανάμεσα στις χρήσεις, περισότερα stacks για τις ικανότητές μας, και παράλληλα συνδέονται με αύξηση στην συνολική υγεία μας, των μονάδων πανοπλίας, και τα πυρομαχικά. Τα weapon mods από την άλλη ξεκλειδώνουν τα δύο ξεχωριστά modes κάθε όπλου με τα weapon points να ενισχύουν τις δυνάμεις τους και να μας δίνουν περισσότερες τροποποιήσεις για να «παίξουμε». Τέλος, έχουμε και τα Runes τα οποία μπορούν να είναι μέχρι και τρία ενεργά. Αυτά μας δίνουν ικανότητες όπως γρηγορότερα glory kills, περισσότερα pickups από τις ειδικές ικανότητες κ.ο.κ.

Μιλώντας για pick-ups, δεν ξεχνάμε για κανέναν λόγο το chainsaw, το οποίο στις δύσκολες καταστάσεις είναι το βασικότερο εργαλείο τροφοδοσίας. Παρατήρησα ότι το Eternal είναι αρκετά γενναιόδωρο σε ότι έχει να κάνει με το fuel του Chainsaw οπότε το χρησιμοποιούσα συχνότερα από το DOOM 2016. Κάθε φορά που το χρησιμοποιούμε σε έναν εχθρό τον μετατρέπουμε σε συντριβάνι από πυρομαχικά, πακέτα υγείας και πανοπλίας. Φυσικά, όσο μεγαλύτερος είναι ένας εχθρός τόσο περισσότερη βενζίνη χρειαζόμαστε.

Μια επιπλέον πηγή από armor pickups είναι οι εχθροί μας όταν τους ψεκάζουμε με το flamethrower. Αντί να τους σκοτώνει, τους προκαλεί μικρά ποσοστά ζημιάς και με κάθε tick, πετάνε και από λίγα armor pickups. Αν τους πυροβολίσουμε για όσο βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση τότε τα pickups πολλαπλασιάζονται. Το εργαλείο αυτό είναι απαραίτητο όταν βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση – και να είστε προετοιμασμένοι γιατί θα πεθάνετε πολλές, πολλές φορές, και όχι απαραίτητα από δικό σας λάθος.

Το παρόν σύστημα μάχης και ο τρόπος εξερεύνησης δένουν αρμονικά το gameplay. Το momentum δεν χάνεται σε καμία περίπτωση, και η μετάβαση από την μάχη στην εξερεύνηση και το ανάποδο γίνεται με έναν αρκετά «φυσικό» τρόπο. Με μάχες τόσο έντονες και ασταμάτητα αδυσώπητες, όταν φτάνει η ώρα να να κινηθούμε στο επίπεδο θα νιώσουμε κάποιες στιγμές ηρεμίας ακόμα και αν αυτές είναι προσωρινές.

Κάθε επίπεδο περιέχει μυστικά και κρυφές μάχες που θα μας βοηθήσουν να φτάσουμε πιο κοντά στο τέλειο, πιο κοντά στο να ξεκλειδώσουμε όλες τις αναβαθμίσεις και της ικανότητες του εξοπλισμού μας. Για να το καταφέρουμε αυτό βέβαια θα περάσουμε αρκετές ώρες στο να ψάχνουμε τα επίπεδα και να σκοτώνουμε οτιδήποτε κινείται προς εμάς.

Δεν λείπουν και τα boss fights, που στις περισσότερες των περιπτώσεων αποτελούν περισσότερο μάχες για επιβίωση παρά οτιδήποτε άλλο. Εδώ πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως εμείς είμαστε το boss από το οποίο οι δαίμονες προσπαθούν να επιβιώσουν.

Κατά την διάρκεια της μάχης χρησιμοποιούμε όλο το οπλοστάσιό μας για να κατεβάσουμε την υγεία του εχθρού μας. Οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν πολλαπλές πάρες υγείας – ή με άλλα λόγια πολλαπλές φάσεις μέσα στην μάχη. Και όπως και στο πρώτο παιχνίδι, έτσι και εδώ, μια φάση τελειώνει με το αντίστοιχο glory move.

Τελειώνοντας μια πίστα βλέπουμε μια κατάσταση με την πρόοδό μας. Συγκεκριμένα, θα δούμε πόσες από τις battle arenas και secret battle arenas ολοκληρώσαμε, αν εξερευνήσαμε όλον τον χάρτη, αν βρήκαμε όλα τα μυστικά και αν ολοκληρώσαμε τις 3 μοναδικές προκλήσεις. Με κάθε ολοκλήρωση λαμβάνουμε και έναν πόντο που μπορούμε να δαπανήσουμε για να ξεκλειδώσουμε ικανότητες στα όπλα ή την στολή μας. Τέλος, λαμβάνουμε και πόντους εμπειρίας οι οποίο συγκεντρώνονται για να ξεκλειδώσουμε cosmetics και άλλα διακοσμητικά μέσα από μια μπάρα που μοιάζει με την reward bar ενός ‘κλασικού’ battle pass.

Τέλος, σημαντικό για unlocks είναι και το Fortress of Doom, που αν έπρεπε να το παρομοιάσουμε με κάτι θα λέγαμε πως είναι ίδιο με το σκάφος στο Warframe. Από εκεί μπορούμε να ξεκλειδώσουμε νέα όπλα και collectibles όπως το Vanilla Skin του Doom Guy, να προπονηθούμε με προσομοιώσεις, και να ‘χαζέψουμε’ όλα τα συλλεκτικά αντικείμενα που έχουμε βρει στο αντίστοιχο collector’s room.

Σε άλλα παιχνίδια το να μαζέψουμε τα collectibles θα ήταν μια αγγαρεία, αλλά το Eternal προσπαθεί να διατηρήσει το ‘Arcade feeling’ του παρελθόντος με διάφορα cheat codes (που απεικονίζονται με collectible δισκέτες στο παιχνίδι) που δεν επηρεάζουν την πρόοδο της ιστορίας ή του λογαριασμού μας και ποικίλουν από κλασικά cheats όπως απεριόριστες σφαίρες και υγεία, αλλά και πιο αστεία όπως το Quake Mode το οποίο βάζει ένα κοινό να ζητωκραυγάζει από πίσω όσο παίζουμε (όχι πίσω μας, προφανώς).

Η id Software ξεπέρασε για άλλη μια φορά τον εαυτό της στον τομέα των γραφικών. Το νέο παιχνίδι της σειράς είναι πιο ‘καθαρό’, πιο λεπτομερές, με όλα τα μοντέλα να βγάζουν μια πιο μοντέρνα αίσθηση, τα εφέ να είναι πιο όμορφα και φανταχτερά, και τα πολύγωνα ακόμα περισσότερα για να μας προσφέρουν εικόνες σφαγής και χάους. Τα textures από την άλλη έχουν μεγαλύτερη ευκρίνεια, κάτι που κάνει το level design και τα επίπεδα γενικότερα να ‘λάμπουν’.

Πολύ καλή δουλειά παρατηρείται και στο U.I. που είναι πιο minimalistic την στιγμή που καταφέρνει να μας δώσει όλες τις απαράιτητες πληροφορίες. Ευτυχώς, μπορούμε να ρυθμίσουμε το μέγεθος του U.I. καθώς το default είναι αρκετά μεγάλο και κάνει την οθόνη μας να μοιάζει με rave party, ειδικά όταν υπάρχουν τόσα χρώματα.

Τέλος, στον ηχητικό τομέα, ο Mick Gordon έκανε πάλι τα μαγικά του αφού πολλά χαρακτηριστικά κομμάτια της σειράς όπως το BFG Division ακούγονται για άλλη μια φορά, ενώ άλλα όπως το βασικό μουσικό κομμάτι έχουν γίνει remastered για να δώσουν μια πιο ‘φρέσκια’ χροιά στον τίτλο. Τα ηχητικά εφέ επίσης ταιριάζουν με όλη την αισθητική του τίτλου και κρύβουν το απαραίτητο ‘βάρος’ από το οποίο πρέπει να συνοδεύεται κάθε όπλο.

To DOOM Eternal μας δίνει μια μεγάλη πληθώρα από ρυθμίσεις για να τροποποιήσουμε την απόδοση του στο σύστημά μας. Στις βασικές ρυθμίσεις έχουμε την επιλογή για οθόνη, τo Window Mode, Aspect Ration, ανάλυση γραφικών, Vsync και HDR.

Από την άλλη, έχουμε τις προτιμήσεις για FoV, Motion Blur, την ποιότητα του Motion Blur, Gamma, Loot Drop Brightness, Performance Metrics, Colorbrind rendering με τις αντίστοιχες επιλογές. Στις πιο προχωρημένες ρυθμίσεις έχουμε την γενική ποιότητα των γραφικών, Texture Pool Size, Shadow & Reflections Quality, Motion Blur Quality, Directional Occlusion, Lights Quality, Particles Quality, Decal Quality, Water Quality, Volumetrics Quality, Texture Filtering Quality, Geometric Quality, Chromatic Aberration, Sharpening, Film Grain, Resolution Scaling Mode, Resolution Scale, Depth of Field & Depth of Field AA.

Για τις απαιτήσεις αυτής της κριτικής χρησιμοποιήσαμε ένα σύστημα με επεξεργαστή Intel Core i5-4690 στα 3.5Ghz, μια κάρτα γραφικών NVIDIA GTX1060 στα 3GBVRAM και 8GB Ram DDR3 των 1500Mhz. To DOOM Eternal απαιτεί έναν Intel i5 στα 3.3Ghz ή έναν AMD Ryzen 3 στα 3.1 Ghz, μια κάρτα γραφικών NVIDIA GeForce GTX 1060 3GB ή AMD R9 280 και 8GB RAM. Αυτές όμως είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις για να έχουμε 1080p και 60Fps με Low Quality ρυθμίσεις. Διαφορετικά, θα πρέπει να πειράξουμε τις ρυθμίσεις και ίσως να θέσουμε την ποιότητα των textures σε Medium.

Παραδόξως, στα 1080p μπορούσαμε να διατηρήσουμε ένα εύρος καρέ μεταξύ 45 και 60fps με τις περισσότερες επιλογές ρυθμισμένες στα High. Σε κάποιους χάρτες ή μάχες, τα καρέ έπεφταν αρκετά αλλά δεν ήταν πτώση που μπορούσε να μας επηρεάσει ιδιαίτερα. Μετά από αρκετό ψάξιμο και πειραματισμούς καταφέραμε να μετριάσουμε το «κακό» με ακόμα μερικές χαμηλές ρυθμίσεις, κλείσιμο ή παύση ορισμένων εφαρμογών και δοκιμή διαφορετικών GeForce Drivers (αλλά παραμείναμε στον νεότερο).

Το DOOM Eternal είναι μια νέα εμπειρία σε ένα γνώριμο περιβάλλον. Η id Software πρόσθεσε όσα νέα στοιχεία χρειαζόταν για να κρατήσει το gameplay ‘φρέσκο’ και εντυπωσιακό. Το Campaign θα μας πάρει γύρω στις 15 ώρες να το ολοκληρώσουμε αλλά αυτές οι ώρες πολλαπλασιάζονται όταν ανεβάζουμε το επίπεδο δυσκολίας.

Πέρα από το campaign έχουμε και το Battlemode, το νέο slayer vs demons multiplayer mode. Η ομάδα ανάπτυξης ξεφορτώνεται το deathmatch-like mode του παρελθόντος και επενδύει σε ένα ‘boss-mode’ όπου οι παίκτες βρίσκονται αντιμέτωποι σε έναν ακόμα αγώνα για την επιβίωση. Πέρα από αυτά όμως, η id Software αναμένεται να βάζει εβδομαδιαία challenges για να ξεκλειδώνουμε skins και διακοσμητικά για το multiplayer profile μας.

Αν το DOOM 2016 ήταν η επανεκκίνηση της σειράς με μπόλικη ταχύτητα και βία, τότε το DOOM Eternal είναι η αιματηρή και βάναυση συνέχεια που αρμόζει. Είναι γνώριμο αλλά παράλληλα και κάτι νέο. Είναι το FPS που ζητύσαμε τόσο καιρό, και τόσο καιρό ψάχναμε. Η id Software έκανε μια πολύ καλή δουλειά με το υλικό που είχε στα χέρια της και μας έδωσε έναν τίτλο που αξίζει επαίνους και την προσοχή όλων των φίλων του είδους ανεξαρτήτως του αν γνωρίζουν ή όχι την σειρά.

Το DOOM Eternal είναι διαθέσιμο στο Steam στην τιμή των 59,99€.

Review Code provided by the publisher.

Doom Eternal
DOOM Eternal – PC Review [Restored]
ΣΥΝΟΨΗ
Αν το DOOM 2016 ήταν η επανεκκίνηση της σειράς με μπόλικη ταχύτητα και βία, τότε το DOOM Eternal είναι η αιματηρή και βάναυση συνέχεια που αρμόζει. Είναι γνώριμο αλλά παράλληλα και κάτι νέο. Είναι το FPS που ζητύσαμε τόσο καιρό, και τόσο καιρό ψάχναμε. Η id Software έκανε μια πολύ καλή δουλειά με το υλικό που είχε στα χέρια της και μας έδωσε έναν τίτλο που αξίζει επαίνους και την προσοχή όλων των φίλων του είδους ανεξαρτήτως του αν γνωρίζουν ή όχι την σειρά.
9
ΒΑΘΜΟΣ