Όταν έχουμε μικρά παιχνιδάκια που καταφέρνουν να μας μαγνητίσουν με το στυλ τους και την εμφάνισή τους είναι δύσκολο να τα αγνοήσουμε. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του #BLUD, ενός νέου dungeon-crawler που κάλλιστα θα μπορούσε να μοιάζει με ένα δυτικό πρωινό cartoon τόσο με τα σχέδιά του όσο και με την ευχάριστη, χρωματιστή εμφάνισή του. To παιχνίδι δημιουργήθηκε από την Εxit 73 Studios και εκδίδεται από την Humble Games είναι ένα ακόμα διαμαντάκι στην συλλογή της εκδότριας που προσπαθεί να αφυπνίσει την παιδική μας νοσταλγία και το καταφέρνει – έως έναν βαθμό.
Το #BLUD μας βάζει στον ρόλο μιας μικρής μαθήτριας, της Becky Brewster που προέρχεται από μια γενιά κυνηγών βρυκολάκων. Στόχος της είναι να προσπαθήσει να σταματήσει μια Αποκάλυψη Βρυκολάκων στην Αμερική χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα και μαθαίνοντας εκ νέου τις δυνάμεις και δυνατότητές της. Συγκεκριμένα, καθώς αρχίζει να προσαρμόζεται στη ζωή στο νέο της σχολείο, η πόλη πολιορκείται από μια σκοτεινή κατάρα και θα χρησιμοποιήσει το έμπιστο παλούκι της για να συντρίψει κάθε πλάσμα της νύχτας.Ο επιστάτης του σχολείου θα είναι ο δάσκαλός της σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα και πέρα από ποντίκια και έντομα, η μικρή πρωταγωνίστρια καλείται να αντιμετωπίσει μεγάλους και τρομακτικούς βρυκόλακες με την βοήθεια εργαλείων και gadgets που θα βρει κατά την διάρκεια της περιόδου της στο σχολείο.
Η μεγαλύτερη δύναμη του Blood είναι η αφοσίωσή του στο να δείχνει και να δίνει την αίσθηση μιας εκπομπής του Cartoon Network από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Αν και δεν υπάρχει φωνητική ερμηνεία, υπάρχει ένας πραγματικός διασκεδαστικός συνδυασμός χειροποίητων κομμένων σκηνών και χαριτωμένης τέχνης παιχνιδιού που προκαλεί ένα νοσταλγικό συναίσθημα. Παίζετε ως Becky Brewster, μια νεοφερμένη στην πόλη Carpentersville. Η Becky είναι η τελευταία μιας μακράς σειράς κυνηγών βαμπίρ από την πλευρά της μητέρας της. Καθώς αρχίζει να προσαρμόζεται στη ζωή στο νέο της σχολείο, η πόλη πολιορκείται από μια σκοτεινή κατάρα και θα χρησιμοποιήσει το έμπιστο ραβδί της για χόκεϊ επί χόρτου για να συντρίψει κάθε πλάσμα της νύχτας που θα συναντήσει.
Η ιστορία έχει αρκετές ανατροπές, δεν ήταν υπερβολικά προβλέψιμη και πολλές φορές ήταν ευχάριστη, αν όχι απλά αστεία. Η εξιστόρηση και οι συνομιλίες στο παιχνίδι περιλαμβάνουν έναν συνδυασμό χαρακτήρων που κουνούν απλά το στόμα τους καθώς οι μουρμούρες ταιριάζουν με τον τόνο της εμφάνισής τους αλλά και της σκηνής γύρω τους. Αυτή η εμφάνιση έρχεται και δένει με το μεγαλύτερο θετικό στοιχείο του παιχνιδιού που είναι τα γραφικά και τα σχέδιά του. Σαν ένα άλλο Cuphead, το #BLUD είναι αφοσιωμένο στο να φαίνεται σαν μια εκπομπή κινουμένων σχεδίων του Cartoon Network από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Αν και δεν υπάρχει φωνητική ερμηνεία, υπάρχει ένας πραγματικός διασκεδαστικός συνδυασμός χειροποίητων cutscenes και μιας γενικότερης τεχνικής που είναι ικανή να προκαλέσει ένα νοσταλγικό συναίσθημα.
Ως μια νεαρή κοπέλα, η Becky αποκτά πρόσβαση στο πρώτο κινητό της με το οποίο μπορεί να τραβήξει φωτογραφίες και να τις ανεβάσεις στα αντίστοιχα κοινωνικά δίκτυα για να μπορεί να αλληλεπιδρά με φίλους της ή να παρακολουθεί ύποπτες καταστάσεις. Το κινητό αυτό είναι και το βασικό μενού μας και απαραίτητο εργαλείο για να μπορέσουμε να πλοηγηθούμε στις διάφορες τοποθεσίες και αποστολές μας. Τραβώντας φωτογραφίες μπορούμε να δούμε μια άλλη προοπτική των χαρακτήρων και να ποζάρουμε με συγκεκριμένες στάσεις και τρόπους για να ξεκλειδώσουμε μοναδικές αλληλεπιδράσεις ή για να καταγράψουμε πλάσματα, ζώα και έντομα ώστε να αποκτήσουμε μια καλύτερη ιδέα για το περιβάλλον και τον κόσμο γύρω μας.
Στον πυρήνα του, το #BLUD είναι ένα isometric dungeon crawler με gameplay παρόμοιο του The Legend of Zelda. Πηγαίνουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο και χρησιμοποιώντας τα όπλα μας και τα αντικείμενά μας αντιμετωπίζουμε μικρούς εχθρούς και καταστάσεις για να φτάσουμε στο αντίστοιχο boss fight. Κάθε αντικείμενο που θα βρούμε ή θα ξεκλειδώσουμε λειτουργεί διαφορετικά και είναι ικανό να βελτιώσει το σύστημα μάχης κατά πολύ – όπως το να ανοίξουμε ομπρέλες για να μπλοκάρουμε επιθέσεις, βόμβες για να χτυπάμε από μακριά ή να ανοίγουμε τρύπες και άλλα που μας βοηθούν στην μετακίνηση ή την επίλυση γρίφων.
Οι μάχες βρίσκονται στο επίκεντρο του gameplay αλλά μας αφήνουν να ζητάμε κάτι παραπάνω. Το σύστημα μάχης είναι..βασικό. Έχουμε τα απλά combos μας και ορισμένες επιθέσεις που συνδυάζονται με την μετακίνησή μας όπως το Dash Attack αλλά υπάρχουν στοιχεία που χρειάζονται συνήθεια για να μπορούμε να είμαστε άκρως αποτελεσματική. Το ‘χειρότερο’ απ’όλα είναι το σύστημα αποφυγής αφού το dodge δεν είναι αρκετό για να προστατευτούμε μιας και δεν υπάρχουν invicibility frames με αποτέλεσμα να κάνουμε τούμπα προς έναν εχθρό δεχόμαστε ζημιά. Έτσι, μας μένει να ρολάρουμε προς τα πίσω ή να βρούμε το “χρυσό σημείο” που τελειώνει το dodge και μπορούμε να επιτεθούμε. Η μάχη στο παιχνίδι είναι μέτρια, κάτι που μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα όταν είναι και το βασικό στοιχείο και κάτι που θα κάνουμε συχνότερα. Επιπλέον, τα puzzle μπορεί να μας περάσουν αδιάφορα αν όχι εύκολα ενώ παράλληλα τα side-quests μπορεί να γίνουν μονότονα ή κουραστικά λόγω του αρκετού backtracking που έχουν. Ακόμα και το fast-travelling, που θα ήταν μια εύλογη λύση σε αυτό το πρόβλημα, γίνεται εκνευριστικό μιας και για να ξεκλειδώσουμε τα σημεία πρέπει να τα καθαρίσουμε – και ακόμα και αν τα καθαρίσουμε θα πρέπει να πηγαίνουμε στην είσοδο του υπονόμου ως έναρξη για να πάμε εκεί που θέλουμε.
Όσο παίζουμε την βασική ιστορία αλλά και τα διάφορα side-quests αποκτούμε πρόσβαση και σε διάφορες αναβαθμίσεις ή νέες επιθέσεις όπως να πετάμε μολύβια ως projectiles. Ορισμένες από αυτές τις ικανότητες είναι απαραίτητες για να αντιμετωπίσουμε ορισμένους τύπους εχθρών και ευτυχώς μπορούμε να τις εξοπλίσουμε όποτε το επιθυμούμε.
Επιστρέφοντας στο τελευταίο σημείο αυτής της κριτικής και ίσως το πιο σημαντικό, το #BLUD ξεχωρίζει κυρίως λόγω της παρουσίασής του. Σχεδόν όλες οι σκηνές και τα στοιχεία του παιχνιδιού είναι σχεδιασμένα στο χέρι και θυμίζει κάτι από τα κλασικά καρτούν του παρελθόντος με μια πιο μοντέρνα χροιά και κινήσεις που είναι πιο ρευστές σε σχέση με άλλα παρόμοια. Κάθε χαρακτήρες, κάθε εχθρών και κάθε σκηνικών έχει αυτή την υπερβολική, συρρικνωμένη εμφάνιση που βρίσκουμε σε σειρές όπως τα Powerpuff Girls, το Dexter’s Laboratory και το Mucha Lucha.
Πολλά από τα σκηνικά είχαν το ελαφρύ χιούμορ που θα περίμενε κανείς από μια τέτοια αισθητική η οποία κάποιες φορές ερχόταν σε αντίθεση με τα πιο “τρομακτικά”, αιματηρά σκηνικά της υπόθεσης. Φυσικά, σε όλη αυτή την φρενίτιδα μεγάλο ρόλο παίζει και η μουσική. Από την άλλη, η μουσική μας άφησε μια ανάμεικτη γεύση μιας και δεν ήταν το κάτι ξεχωριστό ενώ σε ορισμένες στιγμές μπορεί να γίνει και μονότονη.
Από άποψη απόδοσης, το #BLUD είναι αρκετά σταθερό σε μια πλειοψηφία συστημάτων ενώ τρέχει ικανοποιητικά καλά και στο Steam Deck. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ήρθαμε αντιμέτωποι με ορισμένες στιγμές και bugs που μας εμπόδισαν στην πρόοδό μας αλλά σε γενικότερα πλαίσια η εμπειρία μας ήταν αρκετά καλή. Ο χειρισμός, για άλλη μια φορά, ήταν πιο εύκολος με χειριστήριο λόγω της φύσης του παιχνιδιού αλλά υπάρχουν και ορισμένες ρυθμίσεις για τα button mappings.
Σε γενικές γραμμές, το #BLUD είναι ένα ελαφρύ, ευχάριστο και σύντομο dungeon-crawler που προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό. Στηρίζεται αρκετά στο artstyle του με αποτέλεσμα να “θυσιάζονται” ορισμένα στοιχεία του gameplay καθιστώντας τα μια μέτρια προσαρμογή σε έναν πολλά υποσχόμενο τίτλο. Ακόμα και έτσι όμως, αποτελεί ένα ευχάριστο παιχνίδι που ‘λάμπει’ στις φορητές κονσόλες περισσότερο απ’ότι θα περιμέναμε.
Το Review Code ήταν μια παραχώρηση της εκδότριας εταιρείας.
