Καθώς ο Bobby Kotick ολοκλήρωσε την τελευταία του μέρα ως CEO στην Activision Blizzard λίγες πριν μέρες, ήταν αναμενόμενο να δούμε πολλούς πρώην και νυν developers να ξεχύνονται στο X και να εκφράζουν την γνώμη τους για τον πρώην CEO.
Ξεκινώντας, μια πρώην προγραμματίστρια του Call of Duty, η Christina Pollock, επέκρινε ανοιχτά τις αποφάσεις του Kotick. Η Pollock ισχυρίστηκε ότι οι επιλογές του Kotick είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα των παιχνιδιών τους, αφηγούμενη ένα συγκεκριμένο περιστατικό όπου φέρεται να απείλησε να σκοτώσει έναν υπάλληλο – περιστατικό που και τότε είχε γίνει αρκετά γνωστό.
Η Pollock τόνισε την ανάγκη οι επαγγελματίες του κλάδου να αντιστέκονται σε τέτοιες συμπεριφορές, ενθαρρύνοντας όλους να μιλήσουν για τα προβλήματα στον χώρο εργασίας.
Σε ένα ακόμα Thread στο Twitter, η Pollock δήλωσε πως προέτρεψε τα ανώτερα στελέχη να προκαλέσουν την ηγεσία για καλύτερες καταστάσεις, τονίζοντας τη σημασία της δημιουργίας ενός χώρου εργασίας όπου το κατώτερο προσωπικό αισθάνεται ασφαλές να εκφράσει τις ανησυχίες του.
Η dev τόνισε τη δύναμη της συλλογικής δράσης, παροτρύνοντας τους συναδέλφους να κάνουν άμεσες ερωτήσεις σε συνεδριάσεις και αλληλεπιδράσεις με στελέχη. Επιπλέον, η Pollock ανέφερε ότι το πρώην στούντιο τους, Demonware, τους προστάτευε από αντίποινα, αλλά αναγνώρισε ότι δεν μπορούν όλα τα στούντιο να παρέχουν τέτοια υποστήριξη.
Άλλοι προγραμματιστές μίλησαν επίσης για τον αντίκτυπο του Kotick, με τον διευθυντή της κοινότητας Andy Belford να επισημαίνει περιπτώσεις όπου οι αποφάσεις επηρέασαν αρνητικά το ηθικό και την εμπειρία των παικτών. Ο Belford ανέφερε συγκεκριμένα τις προκλήσεις που αντιμετωπίστηκαν κατά την κυκλοφορία του Overwatch 2 στο Steam και επέκρινε την εταιρική εστίαση στα τριμηνιαία κέρδη και όχι στην ευημερία των εργαζομένων και των παικτών.
Είναι κρίμα να βλέπεις αγαπημένα στούντιο του παρελθόντος όπως η Blizzard να μετατρέπονται σε χρηματικούς βρυκόλακες για να σβήσουν την δίψα του συμβουλίου και των CEOs. Ας ελπίσουμε πως η αποχώρηση του Kotick θα είναι η αρχή της ανάκαμψης προς κάτι καλύτερο – αν και μετά από τόσα χρόνια δεν μπορούμε να είμαστε θετικοί.
