Τα Beat ’em-ups είναι ένα πολύ υποτιμημένο είδος, και αρκετά ξεχασμένο από πολλές ομάδες ανάπτυξης, αλλά και τους ίδιους τους παίκτες. Προσωπικά, μεγαλώνοντας με τέτοιου είδους παιχνίδια πάντα περιμένω να δω έναν αξιόλογο τίτλο να κυκλοφορεί για τα μοντέρνα συστήματα είτε με 3D γραφικά, είτε με ένα πιο παραδοσιακό στυλ. Μια τέτοια ‘συγκίνηση’ ήταν και το River City Girls, ένα beat’em up που συνδύαζε την εμφάνιση παιχνιδιών όπως το Scott Pilgrim με πιο παραδοσιακό gameplay το οποίο όμως ήταν πιο εμπλουτισμένο με μοντέρνα στοιχεία και μηχανισμούς.
Όταν λοιπόν, ανακοινώθηκε πριν από κάμποσο καιρό η ανάπτυξη του Streets of Rage 4, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν τα γραφικά και η γενικότερη παρουσίαση του επερχόμενου τίτλου. Ομολογώ πως την σειρά δεν την έζησα μέσα από κάποια κονσόλα αλλά μέσω emulators σε υπολογιστές (ή κινητά) οπότε ήμουν προετοιμασμένος για το οτιδήποτε. Και όταν η DotEmu μου έστειλε τον κωδικό, τότε δεν έχασα χρόνο – το κατέβασα και το τερμάτισα μέσα σε 3 περίπου ώρες. Αλλά αυτό μην σας τρομάζει, γιατί 3 ώρες είναι η βασική ιστορία. Τα 5 διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, οι δεκάδες unlockable χαρακτήρες και τα διάφορα game modes θα μας κάνουν σίγουρα να επιστρέψουμε στην νέα έκδοση μιας αγαπημένης σειράς.
Παρά την διαφορετική ομάδα ανάπτυξης πίσω από το sequel, το Streets of Rage 4 διηγείται μια νέα ιστορία στο σύμπαν του παιχνιδιού η οποία ξεκινά λίγα χρόνια μετά την νίκη των Axel & Blaze ενάντια στο Συνδικάτο του Mr. X. Αυτήν την φορά, τα παιδιά του Mr. X, τα Δίδυμα Υ έχουν φράσει στην πόλη και έχουν καταλάβει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού χρησιμοποιώντας μια μηχανή ελέγχου. Έτσι, σχεδόν κάθε εγκληματίας και αστυνομικός στην πόλη στέκεται εναντίων μας την στιγμή που η ομάδα μας προσπαθεί να βάλει ένα τέλος σε όλο αυτό και να επαναφέρει την ειρήνη στην πόλη.
Η ιστορία είναι σχετικά απλή και δεν έχει ανατροπές ή πολή μεγάλες στιγμές όπως μπορεί να έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια. Ευτυχώς, διατηρείται μια αίσθηση ρεαλισμού διότι λείπουν στοιχεία φαντασίας ή άλλες υπερβολές που συναντάμε σε άλλους τίτλους του είδους (όπως το River City Girls).
H περιπέτειά μας εκτυλλίσσεται σε 12 διαφορετικά stages, με κάθε stage να έχει μια πληθώρα εχθρών που θα μας εμποδίσουν από το να φτάσουμε στο τέλος τους, εκεί όπου μας περιμένει ένας αρχηγός για το αντίστοιχο boss fight. Πριν την περιπέτειά μας επιλέγουμε έναν από τους τέσσερις διαθέσιμους χαρακτήρες (με τον πέμπτο να ξεκλειδώνεται στην πορεία) με τον καθένα να έχει τις δικές του επιθέσεις και ιδιαιτερότητες. Οι Axel και Blaze διατηρούν το κλασικό moveset τους, με ορισμένες βελτιώσεις και αλλαγές για να αναποκρίνονται καλά σε αυτή την νέα εποχή, με τους δύο νέους newcomers, Cherry και Floyd να είναι οι αλλαγές για τους Adam και Dr. Zan.
Αν έχετε ξαναπαίξει κάποιο beat ’em up, τότε θα νιώσετε “σαν στο σπίτι σας” μιας και δεν καινοτομεί ιδιαίτερα. Διατηρεί τους κλασικούς μηχανισμούς του είδους αλλά χτίζει πάνω σε αυτούς και τους βελτιώνει αισθητά. Κάθε χαρακτήρας έχει ένα 5-hit combo το οποίο καταλήγει σε μια δυνατότερη επίθεση. Έχουμε επίσης ένα κουμπί για να πηδάμε, ένα άλλο για να χτυπάμε όποιον βρίσκεται πίσω μας, και ένα κουμπί για μια δυνατότερη επίθεση η οποία χρησιμοποιεί λίγη από την ζωή μας. Η χαμένη ζωή διακρίνεται ως μια πράσινη μπάρα στην ήδη υπάρχουσα ζωή μας η οποία ξαναγεμίζει όσο χτυπάμε τους εχθρούς. Ωστόσο, αν δεχθούμε ζημιά τότε την χάνουμε. Αυτή είναι μια ιδιαίτερα δισκαεδαστική προσέγγιση στο ρίσκο που μπορούμε να πάρουμε καθώς οι Special επιθέσεις μπορούν να μας βοηθήσουν στο να προκαλούμε μεγάλη ζημιά την στιγμή που μας βάζουν σε κίνδυνο να χάσουμε ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι της ζωής μας.
Μαζί με τις απλές και special επιθέσεις, έχουμε και το Star Power, μια ‘ultimate’ επίθεση που ενεργοποιείται μόνο όταν έχουμε ένα αστέρι κάτω από την ζωή μας. Αυτά τα αστέρια τα βρίσκουμε μέσα στα επίπεδα, και δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος για να τα αποκτήσουμε όπως μαζεύοντας πόντους. Αντιθέτως, μαζεύοντας πόντους λαμβάνουμε παραπάνω ζωές, απαραίτητες για να μπορέσουμε να τελειώσουμε μια πίστα. Και πιστέψτε με, θα πεθάνετε πολλές φορές, ειδικά αν παίζετε μόνοι σας.
Δεν ξεχνάμε και την δυνατότητα να ‘κλειδώνουμε’ τους εχθρούς μας με ένα γράπωμα και να τους χρησιμοποιούμε για να ρίξουμε άλλους εχθρούς ή για να διατηρήσουμε ένα ασταμάτητο chain combo στην γωνία της οθόνης ή μαζί με άλλους αντιπάλους. Σε αυτό ίσως μας βοηθήσει και η πίστα καθώς σε πολλά τμήματα έχουμε εμπόδια και αντικείμενα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως όπλα ή ως περιβαλλοντικά βοηθήματα για να συνεχίσουμε την ‘αλυσίδα’ μας.
Το Streets of Rage 4 αφήνει τις επιλογές επίθεσης απλές και δεν τις “παραγεμίζει” με οπτικά εφέ, ήχους ή αχρείαστα στοιχεία, διατηρώντας έτσι το παιχνίδι σε μια τέλεια ισορροπία. Έτσι, μιλάμε για ένα άμεσα προσβάσιμο old-school beat ’em up που ο καθένας μπορεί να παίξει, αλλά υπάρχει επίσης και αρκετό βάθος εδώ για να ικανοποιήσει όσους θέλουν να τελειοποιήσουν τα playthrough τους, προσπαθώντας να σημειώσουν τις κορυφαίες βαθμολογίες σε κάθε κεφάλαιο, με απώτερο σκοπό την δόξα αλλά και το ξεκλείδωμα νέων χαρακτήρων.
Μιλώντας για νέους χαρακτήρες, υπάρχουν αρκετοί για να ξεκλειδώσουμε ξεκινώντας από τα κλασικά sprites παλιών και νέων χαρακτήρων, αλλά και ηρώων που παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Μαζεύοντας score points μετά από κάθε επίπεδο, γεμίζουμε μια μπάρα με την οποία θα ξεκλειδώσουμε λίγους από τους χαρακτήρες ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα πρέπει να ξεκλειδώσουμε retro επίπεδα μέσω τεσσάρων διαφορετικών arcade cabinets. Την πρώτη φορά που είδα αυτά τα μηχανήματα νόμιζα πως απλά τα σπάμε για να ξεκλειδώσουμε κάποιο achievement αλλά τελικά η διαδικασία ήταν λιγότερο αναμενόμενη. Πιο συγκεκριμένα, με ένα tazer, πρέπει να τα χτυπήσουμε ώστε να τα ενεργοποιήσουμε και να μας ρουφήξουν μέσα τους. Εκεί, έχουμε μόνο μία ζωή για να νικήσουμε το αφεντικό και να επιτύχουμε στην “μινι-αποστολή” μας αλλιώς πεταγώμαστε έξω και το arcade καταστρέφεται.
Όσο για τους βασικούς χαρακτήρες, οι Axel και Blaze παραμένουν έτσι όπως τους μάθαμε στο παρελθόν – πέρα από την νέα εμφάνιση – με κλασικές κινήσεις και μερικές βελτιώσεις στις επιθέσεις τους. Προσωπικά όμως, προτίμησα την Cherry, την κόρη του Adam και ανιψιά του Skate (από το SoR2) η οποία κρατάει μια ηλεκτρική κιθάρα για το ‘crowd control’ ενώ τα combo της μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και τους δυνατότερους thugs στην γωνία. Είναι επίσης και η μόνη χαρακτήρας που μπορεί να τρέξει – ναι, καλά διαβάσατε, να τρέξε. Η πλειοψηφία των χαρακτήρων κινείται με απλό περπάτημα με αποτέλεσμα η ροή της μάχης να διακόπτεται και η ταχύτητα να πέφτει όταν μετακινούμαστε από περιοχή σε περιοχή. Και ενώ υπάρχουν οι βάσεις για το running mechanic, καταλαβαίνω πως η ομάδα ανάπτυξης ήθελε να είναι πιστή στο πηγαίο υλικό.
Στις απογοητεύσεις βρίσκεται και ο Floyd, ένας χαρακτήρας που ενώ φαίνεται δυνατός, το μέγεθος και το βάρος του τον κάνει μια δύσκολη επιλογή για όποιον επιλέξει την μοναχική οδό. Και μιλώντας για δύναμη, η διαφοροποίηση γίνεται και σε αυτό το sequel, με ορισμένους χαρακτήρες να έχουν πιο αδύναμες αλλά πιο γρήγορες επιθέσεις, ενώ άλλους να ρίχνουν και κτήρια αν χρειαστεί αλλά μια πιο αργή ροή.
Το εντυπωσιακότερο στοιχείο του Streets of Rage 4 είναι η εμφάνισή του. Κάθε κομμάτι του νέου τίτλου είναι σχεδιασμένο στο χέρι. Τα περιβάλλοντα, οι πίστες, τα αντικείμενα, και οι χαρακτήρες έχουν τις λεπτομέρειες που θα θέλαμε να δούμε από έναν πιο μοντέρνο hand-drawn τίτλο, και τα χρώματά τους δημιουργούν μαι ευχάριστη ατμόσφαιρα παρά το ξύλο που πέφτει. Και ενώ τα σχέδια των ηρώων είναι πανέμορφα και εντυπωσιακά, το ίδιο μπορώ με άνεση να πω για τους εχθρούς μας. Ακόμα και οι πιο απλοί εγκληματίες έχουν σχέδια και ιδιαιτερότητες που τους κάνουν με ευκολία να ξεχωρίζουν αφού έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει “μακάρι αυτός ο αρχηγός να ήταν playable, έχει πολύ καλό σχέδιο”.
Η μουσική του SoR4, ένα χαρακτηριστικό για το οποίο η σειρά έγινε γνωστή, εξακολουθεί να μας ενθουσιάζει. Με κομμάτια rock, funk και jazz που δένουν αρμονικά με την δράση και την πίστα, οι μάχες ενάντια στα αφεντικά και ο ‘καθαρισμός’ των επιπέδων δεν θα μπορούσε να μας φτιάχνει το κέφι περισσότερο. Αυτό το γεγονός ενισχύεται περισσότερο και με το σχεδόν άριστο sound design. Κάθε μπουνιά, κάθε κλωτσιά, κάθε επίθεση “κουβαλάει” το αντίστοιχο βάρος που θα μας κάνει να νιώσουμε σαν μπουλντόζες που προκαλούν το χάος.
Τα σχέδια, και γενικότερα τα γραφικά του Streets of Rage 4 δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα την απόδοσή του. Καθόλη την διάρκεια του gameplay δεν αντιμετωπίσαμε ούτε ένα πρόβλημα. Φυσικά, για ένα τέτοιο παιχνίδι συστήνεται η χρήση χειριστηρίου και η ύπαρξη περισσότερων από έναν παίκτη. Το multiplayer, είτε local είτε online, είναι αυτό που κάνει το SoR4 να ξεχωρίζει. Και ενώ κατά την διάρκεια της συγγραφής αυτής της κριτικής δεν υπάρχουν πολλά online sessions για να σχηματίσουμε μια πιο σφαιρική εικόνα, όσες φορές καταφέραμε να μπούμε σε ένα session, υπήρχαν μικρά κολλήματα και δυσκολίες που επηρέαζαν την συνολική εμπειρία μας με το mode.
Σε γενικές γραμμές, το Streets of Rage 4 είναι η καλύτερη μεταφορά μιας κλασικής και αγαπημένης σειράς σε μια πιο μοντέρνα εποχή. Διατηρώντας τους παλιούς μηχανισμούς στην επιφάνεια, με βελτιώσεις και απαραίτητες αλλαγές σε αρκετούς τομείς τους, η δράση και η ροή του νέου τίτλου θα φανεί γνώριμη στους “βετεράνους”, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι νέοι παίκτες δεν θα το διασκεδάσουν ιδιαίτερα. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν κάτι διαφορετικό αυτή την περίοδο, αλλά και σε όσους δεν μπορούν να ζήσουν άλλο χωρίς κάποιο καλό beat ’em up.
