Τον τελευταίο καιρό, το Hades II μου έχει πάρει τα μυαλά. Υπάρχει κάτι εθιστικό σε roguelikes που έχουν καλοφταιγμένους μηχανισμούς, εθιστικό σύστημα μάχης και αναβαθμίσεων και μια ιστορία που ξεδιπλώνεται σταδιακά όσο περισσότερο παίζουμε. Το είδος βέβαια έχει καταφέρει να εξελιχθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και μαζί με τους βασικούς του μηχανισμούς όπως τις αναβαθμ΄σιες και τα διάφορα builds έχουμε και ξεχωριστούς συνδυασμούς ειδών όπως roguelike στρατηγικής ή παιχνίδια καρτών με αντίστοιχα στοιχεία.
Το Dicefolk προσφέρει μια φρέσκια ματιά στα είδη των roguelite και deckbuilding ενσωματώνοντας ένα σύστημα αιχμαλωσίας και χρήσης πλασμάτων σε μια παρόμοια φλέβα με τα Pokémon και τα συνδυάζει σε ένα εθιστικό και στρατηγικά βαθύ σύστημα μάχης. Ελέγχουμε ένα κορίτσι που ονομάζεται Alea, το οποίο μπορεί να δαμάσει πανίσχυρα πλάσματα ονόματι chimeras και τα χρησιμοποιεί για να παλέψει μέσα από μπουντρούμια γεμάτα με τυχαίες συναντήσεις, npcs και διαφορετικά γεγονότα. Το παιχνίδι δίνει έμφαση στον σχεδιασμό της ομάδας και την σύνθεση των καρτών μας καθώς και τη στρατηγική την στιγμή που περιηγούμαστε στα διάφορα επίπεδα των dungeons, κάνοντας παράλληλα σημαντικές επιλογές που επηρεάζουν την πρόοδό μας.
Τα πλάσματα που θα εντοπίσουμε σε κάθε run φέρνει τις δικές του μοναδικές ικανότητες και ποικιλίες επιθέσεων που τροποποιούν και την δυναμική της ομάδας μας. Για παράδειγμα, ορισμένα πλάσματα εξαπολύουν τις επιθέσεις τους κατευθείαν στον γύρο τους ενώ άλλα ίσως χρειάζονται να προετοιμαστούν για έναν γύρο πριν επιτεθούν. Πέρα από τις κάρτες που έχουμε για να ενεργοποιούμε επιθέσεις έχουμε στην κατοχή μας και ζάρια που μας επιτρέπουν να ελέγχουμε την ροή της μάχης. κάθε μεριά έχει από τρία ζάρια και όλα αυτά πρέπει να ενεργοποιηθούν στην αρχή του γύρου, κάτι που προσθέτει ένα στρατηγικό επίπεδο στη μάχη μιας και πρέπει να φέρουμε την ζαριά που θα υπερισχύσει εναντίον των εχθρών μας.
Τα ζάρια βοηθούν στην σειρά που θα εξαπολύουμε τις επιθέσεις μας καθώς αυτή μπορεί να χειραγωγηθεί στρατηγικά για να αποκτήσουμε πλεονεκτήματα στους γύρους μας. Για παράδειγμα, μπορούμε να αλλάξουμε την θέση σε ένα ισχυρό τέρας μας ώστε να το χρησιμοποιήσουμε για να προστατεύσουμε την ομάδα μας ή να ενεργοποιήσουμε άμεσα κάποια δυνατή επίθεση.
Η πολυπλοκότητα του παιχνιδιού αυξάνεται με την προσθήκη νέων ζαριών, την κατασκευή νέων εικόνων στα υπάρχοντα ζάρια και τη χρήση προσωρινών ζαριών που διαρκούν μόνο για μία μάχη. Κάθε ζάρι έχει πολλά διαφορετικά πρόσωπα που δημιουργούν διαφορετικές επιλογές μάχης, όπως η έναρξη μιας σύγκρουσης, η άμυνα, η εναλλαγή της σειράς στην ομάδα ή η έναρξη επιθέσεων. Η σειρά αυτών των ενεργειών είναι κρίσιμη, μιας και ανάλογα τους εχθρούς μας, μπορούν να καθορίσουν την ομαλή διεξαγωγή της μάχης. Τα τέρατα μπορούν επίσης να εξοπλιστούν με αντικείμενα που παρέχουν παθητικά αποτελέσματα και μπόνους, να καταναλώσουν φρούτα που προσφέρουν ανταμοιβές στο τέλος της μάχης και να χρησιμοποιήσουν μάρκες για θεραπεία ή κάποιου είδους επίδραση στους αντιπάλους. Αυτή η επίδραση φαίνεται και στην σειρά που τοποθετούμε τα τέρατά μας. Το Dicefolk χρησιμοποιεί έναν έξυπνο μηχανικό περιστροφής, καθιστώντας τη θέση και το χρόνο των επιθέσεων κρίσιμα στοιχεία της συνολικής στρατηγικής. Για παράδειγμα, ορισμένα τέρατα μπορεί να κερδίζουν οφέλη ή κυρώσεις με βάση την κατάσταση που βρίσκονται και την θέση τους πάνω στο πεδίο.
Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ή να δημιουργήσουμε διαφορετικές ομάδες θα πρέπει να βρούμε νέα τέρατα για να συμπεριλάβουμε στην ομάδα μας. Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να βρούμε διαφορετικά Talismans και να εντοπίσουμε όλα τα Shrines που υπάρχουν σε έναν όροφο. Σε κάθε όροφο έχουμε πρόσβαση σε ένα νέο, τυχαίο chimera και σταδιακά ξεκλειδώνουμε νέες μορφές ή τέρατα. Σε κάθε όροφο βρίσκουμε και διάφορα scrolls που ξεκλειδώνουν νέα στοιχεία στην ιστορία, νέα στοιχεία όπως μηχανισμούς και συνδυασμούς ενώ η στρατηγική και η σκέψη έρχονται μπροστά αφού η δυσκολία του παιχνιδιού είναι κλιμακωμένη και σίγουρα θα δοκιμάσει τις ικανότητές μας.
Κάθε περιοχή και βιότοπος που θα εξερευνήσουμε οδηγεί στην ανακάλυψη νέων πλασμάτων και unlockables που εμπλουτίζουν την εμπειρία με νέα δεδομένα ή συνδυασμούς για καλύτερες ή βελτιωμένες ικανότητες. Για να αντέξουμε σε κάθε όροφο θα πρέπει να σκεφτούμε όσο πιο στρατηγικά γίνεται – κάτι για το οποίο επιμένουμε – μιας και τα τέρατά μας μπορούν να γιατρευτούν μόνο όταν νικήσουμε ενάντια στο εκάστοτε αφεντικό.
Αν δεν καταφέρουμε να νικήσουμε το αφεντικό ή αν καταλήξουμε στην αφετηρία μπορούμε να μεταφέρουμε την εμπειρία μας σε πόντους για το κάθε τέρας ή την κάθε κλάση που χρησιμοποιήσαμε. Η εμπειρία αυτή μεταφέρεται στα επόμενα run μας και μας επιτρέπει να δημιουργούμε πιο δυνατούς συνδυασμούς. Ωστόσο, αυτοί οι συνδυασμοί δεν αποδίδουν τον ίδιο βαθμό διασκέδασης με την σειρά Pokemon καθώς τα τέρατα που βρίσκουμε δεν ανεβαίνουν επίπεδα αλλά παραμένουν ως έχουν και αλλάζουν μόνο με την εφαρμογή αντικειμένων. Ακόμα και οι συνεργίες τους έχουν μικρότερο – τουλάχιστον στην αίσθηση – αντίκτυπο. Ακόμα καλύτερα, θα μπορούσαμε να αποκτάμε αυτά τα τέρατα και να τα χρησιμοποιούμε ως προκαθορισμένες ομάδες σαν ένα roguelike Pokemon – δηλαδή να ξεκινάμε με την δική μας ομάδα κάθε φορά και απλά να ανακαλύπτουμε νέα αντικείμενα ή κινήσεις που θα διαφοροποιούνται σε κάθε run.
To μεγαλύτερο θετικό του Dicefolk όμως είναι τα γραφικά του που μοιάζουν με μια δόση από Wildfrost και comics. Κάθε τέρας φέρνει μοναδικές εμφανίσεις – που σίγουρα θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με ένα επεισόδιο του Rick and Morty αλλά ελάχιστα από αυτά τα σχέδια μας μένουν αποτυπωμένα στο μυαλό. To Mothlas ήταν ένα από αυτά που άνετα έμοιαζε με έναν Kamen Rider ενώ σε άλλα είδα ένα pattern που θύμιζε κάτι από την πραγματική ζωή. Το Chimera-Dex (αν θέλετε να το πούμε έτσι) έχει σχέδια για κάθε Chimera που θα βρούμε και τα σχέδιά τους μοιάζουν αρκετά επηρεασμένα από τα σχέδια που έχουμε δει στο compendium του Monster Hunter.
Σε γενικές γραμμές, το Dicefolk είναι ένα ευχάριστο roguelike που “διαστρεβλώνει” το roguelike είδος με την στρατηγική και την συλλογή τεράτων για τις μάχες του. Εδώ υπάρχει μια εξίσου ελαφριά ιστορία που θα μας προσελκύσει αλλά το gameplay του θα μας φουντώσει την επιθυμία να παίξουμε κάποιο πιο “αφιερωμένο” monster-catching παιχνίδι. Ακόμα και έτσι όμως, είναι ένα παιχνίδι που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορέσει να μας εθίσει – αν και ο πυρήνας του φέρνει ένα αρκετά μικρό επίπεδο δυσκολίας.
Ο Review Code παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία.
