To Dragon’s Dogma είναι μια…περίεργα ιδιαίτερη σειρά. Ως ένα από τα franchise της Capcom, έχει γνωρίσει την αγάπη εκατομμύρια παικτών με ένα gameplay που ενθαρρύνει την εξερεύνηση αλλά δεν την κάνει πάντα και την πιο διασκεδαστική ασχολία. Αυτό που το έκανε να ξεχωρίσει είναι οι γεμάτες ένταση μάχες με γιγάντια θηρία, τέρατα και φανταστικά πλάσματα τα οποία θα αντιμετωπίζαμε με μαγεία, όπλα όπως ξίφη και μαχαίρια και με την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος γύρω μας. Η ιστορία, ενώ δεν αποτέλεσε κάτι ξεχωριστό, ήταν αρκετή για να λειτουργήσει ως η κινητήριος δύναμη και να μας δώσει μια αίσθηση ότι ζούμε σε έναν φανταστικό μαγικό κόσμο που επηρεάζεται από εμάς.
Όταν μετά από 12 χρόνια, το δεύτερο παιχνίδι της σειράς πλησίαζε, το hype ανέβαινε σε επικίνδυνα επίπεδα με αποτέλεσμα να γίνεται ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα παιχνίδια της χρονιάς, απατώντας στην πείνα μας για ένα καλό RPG, τουλάχιστον μέχρι την κυκλοφορία των Elden Ring: Shadow of the Erdtree και του Monster Hunter Wilds. Μέχρι τότε, η Capcom ταράζει τα νερά με ένα πολύ ιδιαίτερο και ευρέως επιθυμητό sequel, για ένα παιχνίδι που σίγουρα έχει θέσει τον πήχη ψηλά.
Στον φανταστικό, μεσαιωνικό κόσμο του Dragon’s Dogma 2, η καταστροφή του κόσμου κρίνεται από την σχέση του παίκτη, του Arisen δηλαδή, με τον Δράκο, τον μεγάλο ανταγωνιστή και υπεύθυνο για το επικείμενο τέλους του κόσμου. Ο σκοπός μας είναι να σκοτώσουμε τον Δράκο που μας καταράστηκε τρώγοντας την καρδιά μας και να σώσουμε τον κόσμο. Σε αυτό θα μας βοηθήσουν οι Pawns, πολεμιστές από άλλες διαστάσεις που επηρεάζονται από την ύπαρξη του Arisen και σκοπός τους είναι να μας εξυπηρετούν με κάθε δυνατό τρόπο.
Παράλληλα με την βασική υπόθεση, θα λάβουμε μέρος σε ένα πολιτικό σενάριο, όπου παίζουμε επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς ο Arisen, παρότι δικαιούχος του θρόνου του βασιλείου του Vermund, βρίσκεται στην φυλακή, και τον ρόλο του σωτήρα του κόσμου έχει “κλέψει” ο γιος της βασίλισσας, ο οποίος προστατεύεται και απολαμβάνει τα προνόμια του να θεωρείται ο εκλεκτός. Πολιτικά κίνητρα τα οποία ξεδιπλώνονται καθώς προχωράμε την ιστορία, κρατάνε το ενδιαφέρον μας ζωντανό, και ανανεώνουν την πλοκή από διαφορετικές πλευρές, χωρίς να χάνουμε το ενδιαφέρον μας.
Σε ένα από τα πιο αγνά RPGs των τελευταίων ετών, το πρώτο και μεγαλύτερο θετικό που, προσωπικά, ξεχωρίζω από την συνολική εμπειρία του παιχνιδιού, είναι το πόσο πολύ ταιριάζει το σύστημα μάχης με το σύνολο του περιβάλλοντος και του κόσμου. Πέρα από τα βασικά και standard, πλέον, στοιχεία, όπως το Health bar και το Stamina bar, ξεχωριστή αναφορά αξίζει ο τρόπος που κινούμαστε και εξαπολύουμε επιθέσεις, καθώς και το πώς επηρεάζονται αυτά από τις κινήσεις μας.
Η κίνηση δίνει την αίσθηση μιας πολλή φυσικής διαδικασία και ταιριάζει άψογα στις αποστάσεις και την μορφολογία των περιβαλλόντων που θα βρεθούμε, καθώς μπορούμε, για παράδειγμα, να εκμεταλλευτούμε τις αποστάσεις στους ανοιχτούς χώρους για να πολεμήσουμε με ranged επιθέσεις ή να χρησιμοποιήσουμε κάποιο υπερυψωμένο σημείο για να κάνουμε jump attack για μεγαλύτερο damage. Εξίσου εθιστική είναι η δυνατότητα να γατζωνόμαστε από κάποιον μεγάλο εχθρό, για να πραγματοποιούμε συνεχές damage ή για να στοχεύουμε πιο αποτελεσματικά σε κάποιο αδύναμο σημείο του, χωρίς την ανάγκη του να βρούμε κάποιο άνοιγμα για αντεπίθεση. Προσοχή όμως, καθώς κάποιοι εχθροί αντιλαμβάνονται ότι έχουμε σκαρφαλώσει πάνω τους, και θα κάνουν ότι μπορούν για να μας ρίξουν κάτω.
Πέρα από την χρήση του περιβάλλοντος για την δική μας ευκολία, θα πρέπει να φτιάξουμε το δικό μας μοτίβο επιθέσεων, αναλόγως την κλάση που έχουμε επιλέξει για τον ήρωα μας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα, τουλάχιστον για μένα, στοιχείο του παιχνιδιού που θα μπορούσε να έχει δοθεί λίγο περισσότερη έμφαση, και να προσφέρει περισσότερες επιλογές – ακόμα και αν μας δίνεται αργότερα η επιλογή να αλλάξουμε Vocation – δηλαδή την κλάση του παιχνιδιού.
Μια αξιοσημείωτη βελτίωση έγκειται και στην εκ νέου επεξεργασία των Vocations, των κλάσεων του παιχνιδιού. Κάθε Vocation διαθέτει ξεχωριστές ικανότητες και στυλ παιχνιδιού, εξαλείφοντας τον πλεονασμό ορισμένων τάξεων που εμφανίζονται στο αρχικό παιχνίδι. Αυτό ενθαρρύνει τους παίκτες να πειραματιστούν με διαφορετικές κατηγορίες, με κάθε Vocation να προσφέρει μια ισχυρή και μοναδική εμπειρία.
Καθώς το moveset που έχουμε στην διάθεσή μας μπορεί να είναι αρκετά περιορισμένο ακόμα και με την διαφορά στις ικανότητες και τα gameplay style, μπορούμε να πούμε πως το gameplay ορισμένες φορές καταλήγει να είναι αρκετά μονότονο, εκτός κι αν κάποιος κάθεται και αλλάζει ανά μερικά λεπτά τις επιθέσεις του, κάτι το οποίο είναι επίσης χρονοβόρο. Από την στιγμή που αναβαθμίζουμε, σχετικά γρήγορα, τα skills που αξιοποιούμε, έχουμε ελάχιστους λόγους να χρειαστεί να αλλάξουμε class ή moveset, εκτός αν θέλουμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Σίγουρα, πολλούς από εμάς που μας εξιτάρει να βλέπουμε διαφορετικές επιθέσεις και να πειραματιζόμαστε με τρελά combo, αυτή η παρατήρηση θα του περάσει αδιάφορη. Αλλά όσον αφορά το να νιώσουμε την ανάγκη να το κάνουμε γιατί το παιχνίδι μας αναγκάζει λόγω δυσκολίας, αυτό δεν συμβαίνει ποτέ.
Ενώ το Dragon’s Dogma 2 διατηρεί την αίσθηση εξερεύνηση του πρώτου παιχνιδιού μιας και δεν μας πιάνει από το χέρι για να μας κατευθύνει, εισάγει νέα χαρακτηριστικά για να μετριάσει αυτό το πρόβλημα. Οι παίκτες μπορούν να συμβουλεύονται Fortune Tellers για υποδείξεις σχετικά με τις αποστολές τους και οι Pawns είναι πιο έμπειροι στο να καθοδηγούν τους παίκτες προς τους στόχους και να αναδεικνύουν στον χάρτη σημεία ενδιαφέροντος. Ο προαιρετικός χαρακτήρας αυτής της βοήθειας απευθύνεται σε παίκτες που προτιμούν την ανεξάρτητη εξερεύνηση, διατηρώντας την ελευθερία της ανακάλυψης.
Ο σχεδιασμός του κόσμου του παιχνιδιού έχει επίσης υποστεί σημαντικές βελτιώσεις, με έναν χάρτη τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τον προκάτοχό του και γεμάτο με μυστικά και κρυμμένα highlights. Αυτός ο κόσμος, που θυμίζει τίτλους όπως το Elden Ring και το Skyrim, προσφέρει στους παίκτες μια πληθώρα ευκαιριών εξερεύνησης και διαφορετικά περιβάλλοντα για να ανακαλύψουν και να πειραματιστούν ή να παίξουν. Η συμπερίληψη μοναδικών φυλών και τοποθεσιών προσθέτει ένα έξτρα βάθος στην παράδοση του παιχνιδιού και ενθαρρύνει τη διεξοδική εξερεύνηση.
Εδώ ωστόσο ταιριάζει να αναφέρω το μεγαλύτερο μου παράπονο με το Dragon’s Dogma 2, και αυτό δεν είναι άλλο από την υπερβολικά επαναλαμβανόμενη μετακίνηση και το backtracking, κάτι που υπήρχε και στο πρώτο παιχνίδι. Πέρα από τη χρήση των ελάχιστων διαθέσιμων ferrystones, των ειδικών αντικειμένων που μας επιτρέπουν το fast travel, η μόνη άλλη μας επιλογή είναι η χρήση των carts, οχημάτων που μας πάνε από την μια πόλη στην άλλη. Σίγουρα, είναι καλοδεχούμενη η επιλογή του να μπορώ να ταξιδέψω με αυτόν τον τρόπο, αλλά αν 8/10 φορές σταματάει το ταξίδι στη μέση για μια επίθεση “έκπληξη” από ένα κύκλωπα ή μια αγέλη ξωτικών ή κατευθύνεται προς μια πόλη που δεν με ενδιαφέρει, ίσως να νιώσετε και εσείς πως γίνεται αρκετά μονότονο μετά από κάμποσες φορές. Το ίδιο ισχύει και για το ταξίδι με τα πόδια. Στην αρχή, η ανακάλυψη κρυφών ή κρυμμένων τοποθεσιών, θησαυρών και σημείων ενδιαφέροντος είναι κάτι ενθουσιώδες και αποτελεί σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού, αλλά οι επαναλαμβανόμενες μάχες, με τους ίδιους εχθρούς, στους ίδιους δρόμους, κάποια στιγμή μπορεί να μας…κουράσει.
Παράλληλα όμως, το Dragon’s Dogma 2 προσπαθεί να μετριάσει το παραπάνω παράπονο δημιουργώντας περισσότερα μονοπάτια προς κάθε κατεύθυνση με στόχο να μειωθεί η επαναληπτικότητα και να δημιουργείται η αίσθηση πως κάθε φορά γίνεται κάτι διαφορετικό. Σε αυτό συμβάλλουν και οι ιδιαίτερες μάχες του παιχνιδιού, που όπως αναφέραμε και παραπάνω, αποτελούν το highlight της όλης εμπειρίας ακόμα και αν δεν τρελάθηκα με το moveset των vocations. Μπορεί εκεί που παλεύουμε με ένα Griffon να χωθεί ένα Drake ή ένα Ogre και να έχουμε ένα Turf War που θα μας πάρει και εμάς μπάλα αλλά δημιουργεί ένα εντυπωσιακό χάος που ανεβάζει την αδρεναλίνη. Μαζί με τα Pawns μας, το πεδίο της μάχης μετατρέπεται σε ένα τοπίο μαγικών εκρήξεων, αίματος και χτυπημάτων που είτε θα μας ωθήσουν στην κορυφή είτε θα μας κάνουν να φύγουμε τρέχοντας.
Ένα θέμα που δεν μπορούμε να παραλείψουμε είναι και η προσθήκη των microtransactions από την ώρα της κυκλοφορίας του, κάτι που δίχασε την κοινότητα και δικαιολογημένα. Ένα επιχείρημα, που ίσως έχετε ξανακούσει είναι πως το Dragon’s Dogma 2 καταφέρνει μέσα από το gameplay του να μην μας σπρώξει προς το να αγοράσουμε τις διάφορες διευκολύνσεις που πουλάει καθιστώντας έτσι τα αντικείμενα αυτά ως κάτι εξαιρετικά προαιρετικό. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που η Capcom “μπουκώνει” τα παιχνίδια της με διακοσμητικά ή διευκολυντικά microntransactions αλλά, ακόμα και έτσι, τα single-player παιχνίδια δεν τα χρειάζονται τόσο. Eπίσης, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος άλλες ομάδες ανάπτυξης να το δουν αυτό και να αποφασίσουν πως “θα διαμορφώσουμε το gameplay με τέτοιο τρόπο όπου θα ωθούμε τους παίκτες να αναγκάζονται να αγοράσουν τις…’υπηρεσίες’ μας.” Αυτή η προοπτική είναι τρομακτική αν την καλοσκεφτούμε, αλλά δεν απέχει πολύ από μια πιθανή πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, ακόμα και αν δεν είναι παρεμβατικά, τα DLC διευκόλυνσης σε ένα παιχνίδι των 70€ δεν είναι και η καλύτερη εικόνα.
Την καλύτερη εικόνα δεν είχαμε και σχετικά με την απόδοση του παιχνιδιού στους υπολογιστές. Εδώ δεν πρόκειται για ‘πρόβλημα’ όπως είχαμε δει στο Final Fantasy 7 μιας και εκεί, τα 30FPS ήταν αρκετά για να χαρούμε τον τίτλο χωρίς προβλήματα ή κούραση στα μάτια. Εδώ όμως, ακόμα και με έναν καλό υπολογιστή που μπορεί να τρέξει ικανοποιητικά το παιχνίδι, η εμπειρία, ειδικά στις πόλεις, ήταν κάποιες φορές ανυπόφορη με τα FPS να πέφτουν έως και στα 20 (ή και λιγότερο) με αποτέλεσμα να επηρεάζουν το gameplay, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητά μας. Ευτυχώς, η απόδοση ήταν καλύτερη στον ανοιχτό κόσμο. Τουλάχιστον αυτή ήταν η εμπειρία μας τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας καθώς με την εφαρμογή του πρόσφατου update, η απόδοση φαίνεται να βελτιώθηκε αρκετά αλλά σίγουρα θέλει λίγη ακόμα δουλειά – και επιτέλους μπορούμε να ξεκινήσουμε και ένα New Game.
Σίγουρα, όπως καταλάβατε από τα παραπάνω, καθώς φαίνεται δεν αποτελώ το target group του Dragon’s Dogma 2, θα έλεγα ότι βρίσκομαι κάπου ενδιάμεσα στην κλίμακα, δηλαδή στο ευρύ κοινό που διψάει για έναν δυνατό, καινοτόμο και διασκεδαστικό τίτλο, αλλά και σε αυτούς που έχουν παίξει μια πληθώρα RPGs γενικότερα. Οπότε, για να προλάβω όσους μπορεί να βρίσκονται στην ίδια θέση με μένα:
Αν θέλετε μια πιο linear εμπειρία, με πολύ δεμένο story και λίγο πιο σφιχτό progression, χωρίς απαραίτητα να ανοίγει σε πολλαπλά παρακλάδια με τεράστιο lore, τότε το Dragon’s Dogma 2 δεν είναι για σας. Αν όμως, ανήκετε στην μερίδα των ανθρώπων που θέλουν ώρες επί ωρών για να φτιάξουν το πρόσωπο του χαρακτήρα τους, ή ζείτε την εξερεύνηση στον κόσμο του παιχνιδιού σαν να είστε εκεί, και δεν σας νοιάζει όσες ώρες και να σας πάρει να πάτε από το σημείο Α στο σημείο Β, με ένα τυχαίο νούμερο τυχαίων εμποδίων που θα εμφανιστούν στον δρόμο σας, τότε βρήκατε το κατάλληλο παιχνίδι.
Το Dragon’s Dogma 2 είναι ένας σκληροπυρηνικός RPG τίτλος, για παίκτες που δεν δέχονται “εκπτώσεις” στα features των μεγαλεπήβολων τίτλων. Θεωρώ πως η γραμμή μεταξύ του τι είναι quality-of-life feature σε ένα παιχνίδι και στο τι είναι συνειδητή επιλογή για να προσθέτει δυσκολία στον παίκτη, είναι αρκετά θολή. Στην περίπτωση του Dragon’s Dogma 2, αναφερομαι προφανώς στην πολύ δύσκολη και μονότονη περιήγηση στον κόσμο και μεταξύ των πόλεων, κάτι το οποίο είναι γνωστό και από τον πρώτο τίτλο.
Σίγουρα λοιπόν, κάτι που για μένα προσωπικά είναι απαραίτητο, όπως το εύκολα προσβάσιμο fast travel και οι εύστοχα τοποθετημένες αναγκαστικές διαδρομές στο παιχνίδι, είναι αρνητικό που στο Dragon’s Dogma 2 απουσιάζουν ή που δεν δίνονται με μεγάλη συχνότητα (εκτός αν βρούμε τον τρόπο να αγοράζουμε ή να αποκτούμε stones με την σέσουλα). Άλλοι παίκτες πάλι, το θεωρούν ένα από τα θετικά του παιχνιδιού καθώς προσφέρει ένα immersion που ομολογουμένως χάνεται όσο πιο προσβάσιμες είναι κάποιες ευκολίες. Είναι δεκτό και καθαρά υποκειμενικό.
Το Dragon’s Dogma 2 δικαίως απόλαυσε το όλο hype και από τους παίκτες που έχει αποκτήσει ανά τα χρόνια, μα και από τους λάτρεις των RPG γενικότερα. Είναι ένας πολύ δυνατός τίτλος, που προσφέρει ακριβώς ότι υπόσχεται, με γρατζουνιά για την παρακαταθήκη του, την ύπαρξη των microtransactions.
Ευχαριστούμε την CD Media S.A. για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
