Τα βιντεοπαιχνίδια αποτελούν (πλέον) μια μεγάλη μορφή ψηφιακής τέχνης. Τα 3D μοντέλα αλλά και τα 2D Concept arts, τα σχέδια που συνοδεύουν πολλά παιχνίδια, ο φωτισμός, τα χρώματα και η σκηνοθεσία είναι μερικά από τα στοιχεία που μας εντυπωσιάζουν και συνθέτουν τίτλους που μας μένουν χαραγμένοι στην μνήμη. Μεγαλύτερη βαρύτητα στην τέχνη των παιχνιδιών δίνουν οι indie ομάδες καθώς τα σχέδια τους και μόνο είναι ικανά να μας τραβήξουν την προσοχή με το gameplay να ενισχύει άλλο τόσο την συνολική εμπειρία.
Το Children of the Sun του René Rother και της Devolver Digital είναι ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης που συνδυάζει retro, fever dream-like, cosmic horror ατμόσφαιρα με gameplay από παιχνίδια με snipers και stealth στοιχεία. Είναι μια ιδιαίτερη μίξη που εντυπωσιάζει και κατορθώνει να δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο τίτλο με διασκεδαστικό gameplay και μια παρουσίαση που “κολλάει” τέλεια με άλλα παιχνίδια της Devolver.
To Children of the Sun φέρει μια ιστορία αρκετά γνωστή για όσους έχουν παίξει άλλα παιχνίδια της εταιρείας όπως το Hotline Miami. Εδώ έχουμε έναν πρωταγωνιστή με ψυχιατρικές δυσκολίες που περιηγείται σε έναν σκοτεινό, αφιλόξενο κόσμο με την εκδίκηση ως τον βασικό στόχο. Η εξιστόρηση γίνεται μέσα από cutscenes στα οποία απουσιάζει η ομιλία και κάθε σκηνή αποτυπώνεται με ιδιαίτερους χρωματισμούς και ατμόσφαιρα που αποτυπώνει αυτή την επιθυμία. Δεν είμαστε οι ήρωες της ιστορίας παρά οι πρωταγωνιστές της και το μόνο συναίσθημα που έχουμε είναι αυτό της μανίας, της ψύχωσης, της εκδίκησης.
Η ψύχωση του πρωταγωνιστή μεταφράζεται σε υπερφυσικές δυνάμεις που τον βοηθούν να αντιμετωπίσει τους στόχους του με επιτυχία. Αφού λάβουμε την θέση μας και έχουμε στο στόχαστρο τον στόχο μας, τραβάμε την σκανδάλη και η σφαίρα φεύγει με ανυπομονησία προς το κεφάλι ή το σώμα του θύματός μας. Με το που βρούμε τον πρώτο στόχο, τότε ξεκινάει ένα ταξίδι για την σφαίρα αφού μπορούμε από εκεί και πέρα να ελέγξουμε την πορεία της προς τον επόμενο εχθρό. Ωστόσο, αυτό που πρέπει πάντα να προσέχουμε είναι η διαδρομή της σφαίρας αφού υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε εμπόδιο μπροστά οπότε και καλούμαστε να λύσουμε αυτόν τον περίεργο γρίφο.
Η εξοικείωση και η τελειότητα του παιχνιδιού περιλαμβάνει στρατηγικό εντοπισμό και χαρτογράφηση, επισήμανση της τοποθεσίας των εχθρών μας και πλοήγηση μέσα από παγίδες, δημιουργώντας μια τεταμένη αλλά ανταποδοτική ατμόσφαιρα. Παρά την αρχική δυσκολία και την έλλειψη ευκολιών που συναντάμε σε άλλα παιχνίδια, η συνεχής εξόντωση των εχθρών μας μας ανταμείβει με ένα αίσθημα επιτυχίας και μια μοναδική αίσθηση ολοκλήρωσης.
Το βάθος του παιχνιδιού έγκειται στις πολλαπλές προσεγγίσεις του σε κάθε επίπεδο, ενθαρρύνοντας μας να πειραματιστούμε με διαφορετικές στρατηγικές και περιβαλλοντικές αλληλεπιδράσεις. Από τη χρήση περιβαλλοντικών θέσεων και στηριγμάτων για το όπλο μας έως την στρατηγική εξόντωση των εχθρών μας, έχουμε την ελευθερία να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις με διάφορους τρόπους. Η συμπερίληψη βαθμολογικών πινάκων και η βαθμολογία με βάση τις μετρήσεις απόδοσης ενθαρρύνει την αναπαραγωγή, ενισχύοντας τον ανταγωνισμό και επιβραβεύοντας το αποτελεσματικό παιχνίδι.
Eυτυχώς, το Children of the Sun προσφέρει μια ‘φιλική’ προσέγγιση στην αποτυχία, επιτρέποντας μας να μάθουμε από τα λάθη μας χωρίς σκληρές ποινές. Παρότι δεν υπάρχουν checkpoints αν χάσουμε, το παιχνίδι μας δείχνει την θέση των εχθρών μας με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται κάθε φορά να τους αναζητούμε στον χάρτι. Από την άλλη, κάθε επίπεδο εισάγει νέες προκλήσεις και τύπους εχθρών, διατηρώντας μια αίσθηση “φρεσκάδας” και πολυπλοκότητας σε όλη την εμπειρία μας. Το να μάθουμε όμως κάθε μηχανισμό και ιδιοσυγκρασία του παιχνιδιού είναι μια άλλη διαδικασία από μόνη της. Ενώ το παιχνίδι περιλαμβάνει σύντομα σεμινάρια για νέους μηχανισμούς, μπορεί να δυσκολευτούμε να προσαρμοστούμε σε ορισμένα από αυτά.
Το παιχνίδι όμως, αυτό καθεαυτό, αγωνίζεται να προσφέρει μια συναρπαστική αφήγηση, πέφτοντας σε γνωστά τροπάρια που επικεντρώνονται γύρω από λατρείες, οι οποίες μπορεί να δίνουν τηνα αίσθηση πως είναι υπερβολικές για ορισμένους παίκτες. Οι μινιμαλιστικές περικοπές κωμικών κινήσεων αποτυγχάνουν να προσθέσουν βάθος στην ιστορία, αφήνοντας τη συνολική αίσθηση της αφήγησης χωρίς έμπνευση και έλλειψη πρωτοτυπίας. Η προσπάθεια του παιχνιδιού για έντονη αφήγηση μπορεί να θεωρηθεί κλισέ, προκαλώντας τα βλέμματα και όχι το πραγματικό ενδιαφέρον από εμάς.
Eκεί που λάμπει το Children of the Sun είναι ο υπερ-βίαιος τόνος και η στοιχειωτική του ατμόσφαιρα, που θυμίζει ταινίες όπως το Mandy. Οι καταπιεστικές αισθητικές επιλογές, σε συνδυασμό με τους κλειστοφοβικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού, συμβάλλουν σε μια αίσθηση ανησυχίας και δυσφορίας σε όλη την εμπειρία. Το σκοτεινό και σπασμένο art style, μαζί με τη βαριά σχεδίαση ήχου με παραμορφωμένα synthesizer, προσθέτουν στον σπλαχνικό αντίκτυπο του παιχνιδιού, δημιουργώντας μια σιχαμερή αλλά παράλληλα καθηλωτική ατμόσφαιρα που βελτιώνει τη συνολική εμπειρία.
Ενώ ορισμένοι παίκτες μπορεί να απολαμβάνουν τον επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα του Children of the Sun, επιτρέποντας επαναληπτικά μαγικά σκηνικά δολοφονίας, άλλοι μπορεί να βρουν λάθος σε ορισμένες πτυχές της αφήγησης του. Το παιχνίδι στερείται περιβαλλοντικής αφήγησης λόγω της γρήγορης φύσης κάθε επιπέδου, αφήνοντας λίγο χρόνο στους παίκτες να απορροφήσουν τις λεπτομέρειες του σκηνικού. Αντίθετα, το συναισθηματικό πλαίσιο παραδίδεται κυρίως μέσω δισδιάστατων σκηνών και διαδραστικών στιγμών, που κάποιοι μπορεί να βρουν ότι στερούνται λεπτότητας και συνορεύουν με μια πιο..”ανόητη” πλευρά.
Ωστόσο, παρά τις παρατηρήσεις αυτές, το Children of the Sun επαινείται για την πρωτοτυπία και τη δεξιοτεχνία του. Με χρόνο ολοκλήρωσης στις περίπου τέσσερις ώρες, το παιχνίδι προσφέρει μια έντονη και μεγάλη εμπειρία, επιδεικνύοντας ένα μοναδικό στυλ που το ξεχωρίζει από άλλους τίτλους της κατηγορίας του. Συνολικά, αν και μπορεί να μην αρέσει σε όλους, η τολμηρή προσέγγισή του αξίζει αναγνώριση και δοκιμή.
Eυχαριστούμε την εκδότρια εταιρεία για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
