Είναι δύσκολο να δημιουργήσει κανείς ένα αξιόλογο RPG. Το να προσωμοιώσεις μια άλλη ζωή ή να δημιουργείς έναν φανταστικό κόσμο απαιτεί μεγάλη φαντασία, εμπειρία και δημιουργικότητα που δύσκολα βρίσκουμε στον κόσμο. Παιχνίδια όπως το Dungeons & Dragons μας δίνουν τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε έναν κόσμο γεμάτο δραστηρίοτητες, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να επιτύχουν όλοι. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για άλλες εμπειρίες όπως προσομοιώσεις πολέμου ή ακόμα και της πειρατικής ζωής. Στο τελευταίο, τα μόνα παιχνίδια που έχουν καταφέρει σε έναν βαθμό να μας δώσουν μια ανάλογη εμπειρία είναι το Sea of Thieves, ένα παιχνίδι που κρατάμε αγαπητό μέχρι και σήμερα.
Το Skull and Bones της Ubisoft είναι ένας τίτλος που προσπαθεί να προσομοιώσει την ζωή των πειρατών στις θάλασσες. Ανακοινώθηκε πρώτη φορά στην Electronic Entertainment Expo (E3) το 2017 και αποτελεί ένα πειρατικό παιχνίδι ανοιχτού κόσμου για πολλούς παίκτες που διαδραματίζεται στον Ινδικό Ωκεανό. Ο τίτλος υποσχέθηκε ναυμαχίες με θέμα τους πειρατές, αλλά αντιμετώπισε πολλαπλές καθυστερήσεις και υπέστη σημαντικές αλλαγές σε όλη τη διαδικασία της ταραχώδους ανάπτυξης του.
Skull and Bones: Ένας βασανιστικός κύκλος
Το παιχνίδι ήταν αρχικά προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει το 2018, αλλά αναβλήθηκε για το 2019. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το παιχνίδι υπέστει σημαντικές αλλαγές με την αλλαγή από Multiplayer παιχνίδι σε μια πιο ισχυρή single-player εμπειρία. Το 2019, η Ubisoft ανακοίνωσε άλλη μια καθυστέρηση, ωθώντας την κυκλοφορία του παιχνιδιού πέρα από την προγραμματισμένη χρονιά. Η εταιρεία αναγκάστηκε να ζητήσει επιπλέον χρόνο ανάπτυξης για να διασφαλίσει μια εμπειρία υψηλής ποιότητας χρόνο στον οποίο δέχθηκε σημαντική αναδιάρθρωση, με έμφαση στην ανανέωση των συστημάτων του παιχνιδιού και του συνολικού σχεδιασμού του.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2020 – 2021, το Skull and Bones είχε και αρκετές ηγετικές αλλαγές εντός της Ubisoft, οι οποίες συνέβαλαν περαιτέρω σε καθυστερήσεις στην ανάπτυξη. Η δημιουργική κατεύθυνση και το εύρος υποβλήθηκαν σε σημαντικές αναθεωρήσεις και οι λεπτομέρειες σχετικά με την πρόοδο και την ημερομηνία κυκλοφορίας του ήταν σπάνιες. Η Ubisoft δεν είχε παράσχει συγκεκριμένες ενημερώσεις για το χρονοδιάγραμμα ανάπτυξης του παιχνιδιού ή τα τελικά χαρακτηριστικά του.
Με τον Covid και το γεωπολιτικό σκηνικό να επηρεάζουν για άλλη μια φορά την ανάπτυξη, η Ubisoft αποφάσισε να κυκλοφορήσει το παιχνίδι μέσα στο 2023. Όπως ήταν αναμενόμενο όμως, η ημερομηνία κυκλοφορίας μεταφέρθηκε για άλλη μια φορά και έτσι, μετά από περίπου 11 χρόνια ανάπτυξης (μιας και ξεκίνησε το 2013) το επόμενο πειρατικό, live-service παιχνίδι κυκλοφορεί. Πριν προχωρήσουμε όμως, καλό θα ήταν να θυμίσουμε πως ο CEO της γαλλικής εκδότριας χαρακτήρισε το Skull and Bones ως ένα “ΑΑΑΑ παιχνίδι” όταν ερωτήθηκε γιατί η τιμή του παιχνιδιού ανέρχεται στα 70€, βάζοντας έτσι ένα στόχαστρο σε αυτή την κυκλοφορία.
To Skull and Bones είναι η επόμενη “μεγάλη πειρατική περιπέτεια” και ένα “Ubisoft Original” με μεγάλες υποσχέσεις και ομολογουμένως αρκετό hype από πίσω – το οποίο ξεκίνησε να “πεθαίνει” σταδιακά με τον καιρό. Ξεκινάμε με ένα καράβι στον Ινδικό Ωκεανό, στα συντρίμμια μιας μεγάλης ναυμαχίας όπου ένα συμμαχικό πειρατικό καράβι έχει συντριβεί και εμείς πλέουμε ανάμεσα από τα συντρίμμια μαζεύοντας θησαυρό και πολεμώντας ενάντια στους Άγγλους. Εκεί που βουλιάζουμε πλοία το ένα μετά το άλλο, η Αρμάδα των Άγγλων έρχεται και μας καταστρέφει χωρίς πολλά-πολλά, με αποτέλεσμα να επιβιώνουμε ως καπετάνιοι και να ξεκινάμε από το μηδέν με ένα μικρό καΐκι.
Μια πειρατική ιστορία
Το Skull and Bones ακολουθεί μια υποτυπώδη ιστορία, με εταιρείες, αρχιπειρατές και φατριές να βρίσκονται στο επίκεντρο. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στόχος πέρα από την άνοδό μας ως πειρατές. Αν και καπετάνιοι του δικού μας πληρώματος, δεν είμαστε ανεξάρτητοι αφού λειτουργούμε κάτω από τις εντολές ενός Pirate Kingpin στην προσπάθειά μας να βρούμε τα…βήματα μας και να επαναφέρουμε την παλιά μας δόξα, ολοκληρώνουμε αποστολές και εντολές. Αυτές μας ανταμείβουν με χρήματα και εξοπλισμό για να αναπτύξουμε το πλοίο μας και να αποκτήσουμε το ‘Kingpin Infamy,’ δηλαδή την όσο πιο κακή φήμη γίνεται.
Η διήγηση γίνεται μέσα από γραμμές διαλόγου που μιλάνε πολύ αλλά μας λένε λίγα. Υπάρχει μια “edgy” διάθεση παντού γύρω μας σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια πειρατική ατμόσφαιρα με χαρακτήρες που μας βρίζουν και μας κοροϊδεύουν – λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι δεν έχουμε κάποια καλή φήμη. Όλο αυτό όμως βγαίνει βεβιασμένα, με έναν τρόπο αφύσικο και φαινομενικά υποχρεωτικό αφήνοντάς μας έτσι αδιάφορους καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού.
Στην κεντρική πειρατική κοινότητα, ή αλλιώς τα Dens, οι NPCs ποικίλουν σε χαρακτήρα, με ορισμένους να μας υποτιμούν και να μας βοηθούν με το ζόρι και με άλλους να μας δέχονται με ανοιχτές αγκάλες. Όλοι όμως λειτουργούν για λογαριασμό μας, πουλώντας μας αντικείμενα, σχεδιαγράμματα και υλικά για να δημιουργήσουμε νέα πλοία, τμήματα για να ενσωματώσουμε σε αυτά και όπλα ή έπιπλα όπως κανόνια και κουζίνες. Για να τα δημιουργήσουμε θα πρέπει να εντοπίσουμε υλικά στον κόσμο, να τα συγκεντρώσουμε και να τα φέρουμε πίσω ώστε να τα κατεργαστούμε και να τα δώσουμε στον εκάστοτε NPC.
Εκεί θα βρούμε Main Quests που μας οδηγούν προς έναν στόχο αλλά αυτά δεν είναι ικανά να μας κρατήσουν την προσοχή. Στην ουσία είμαστε ένας ανερχόμενος πειρατής που αναγκαζόμαστε να κάνουμε τα θελήματα άλλων μέχρι να γίνουμε η αυτόνομη, μεγάλη, τρομακτική δύναμη των εφτά θαλασσών. Ακόμα και έτσι όμως, ως RPG δεν μας κέντρισε το ενδιαφέρον καθώς προσπέρασα πολλούς διαλόγους και σκηνές, γεγονός που δεν μου στέρησε κάτι από την συνολική εμπειρία.
Ένα καλό όνειρο, είναι καλύτερο από μια χάλια πραγματικότητα
Tο Skull and Bones παρουσιάζεται ως μια “αυθεντική, έντονη πειρατική περιπέτεια” με πολλές δραστηριότητες και σημεία για να ανακαλύψουμε. Δεν ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα παιχνίδι που βρισκόταν υπό ανάπτυξη εδώ και 11 χρόνια οπότε θα περιμέναμε να δούμε μια εμπειρία που πλησιάζει εκείνη του Assassin’s Creed Black Flag με ναυμαχίες, μάχες στο κατάστρωμα πλοίων και νησιά και αρκετό ενδιαφέρον loot και πλοία για να κλέψουμε. Αυτό που έχουμε εδώ όμως είναι μια τυπική Ubisoft εμπειρία με αρκετό grind, πολλές τοποθεσίες που δίνουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο και δύσκολα διαφέρουν και μονότονες ασχολίες που μας ανταμείβουν με τα ίδια έπαθλα.
Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε δύο προοπτικές. Ο χαρακτήρας μας εμφανίζεται μόνο όταν κατεβαίνει από το καράβι σε κάποιο Den ή νησί και το μόνο που κάνει είναι να κινείται στον χώρο και να συνομιλεί με NPCs για να λάβει αποστολές ή να δημιουργήσουμε εργαλεία όπως αξίνες, τσεκούρια και πριόνια. Η άλλη προοπτική είναι εκείνη του πλοίου, το οποίο οδηγούμε είτε σε πρώτο πρόσωπο είτε σε τρίτο και δεν φεύγουμε ποτέ από αυτό όσο είμαστε στην θάλασσα. Δεν υπάρχει hand-to-hand combat οπότε δεν θα δούμε κάτι άλλο πέρα από αυτήν την προοπτική.
Η δεύτερη κατάσταση που θα είμαστε, δηλαδή αυτή του πλοίου, αποτελεί το 80% του συνολικού μας χρόνου, με το σύστημα μάχης να βασίζεται αποκλειστικά στις ναυμαχίες και τα διάφορα είδη κανονιών. Τα πλοία έρχονται σε διάφορα μεγέθη, με διαφορετικές ταχύτητες το καθένα και διαφορετική χωρητικότητα σε έπιπλα, όπλα και αποθηκευτικό χώρο. Τα έπιπλα που θα εγκαταστήσουμε στο κατάστρωμα του πλοίου μας ενισχύουν στατιστικά όπως το χρόνο φόρτωσης των κανονιών ή την εμβέλεια των βολών μας ενώ τα όπλα που θα βάλουμε μπροστά, στα πλάγια και πίσω έρχονται σε διαφορετικά είδη. Επιλέγουμε ανάμεσα από κανόνια, culverins, βαλλίστρες και κανόνια τύπου Mortars που ενδείκνυνται ενάντια σε διαφορετικούς τύπους αντίπαλων πλοίων, θηρίων και αποστάσεων.
Για να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε νέα όπλα και έπιπλα συγκεντρώνουμε πόρους όπως ξύλο, μέταλλα και φυτά ώστε να τα πάμε στο λιμάνι και στους αντίστοιχους εργάτες. Ακόμα και η συλλογή των πόρων γίνεται πάνω στο πλοίο, είτε μαζεύοντας loot από την θάλασσα, διαλυμένα πλοία ή κάνοντας “απόβαση” σε νησιά, settlements και πλοία είτε κόβοντας δέντρα, σπάζοντας πετρώματα και κόβοντας φυτά. Η διαδικασία για την συλλογή γίνεται πάνω στο πλοίο μέσω ενός minigame που κόβει το pacing του πλοίου, σταματώντας μας απότομα στο σημείο. Ακόμα και το ψάρεμα γίνεται με… παράλογο τρόπο, ρίχνοντας κανονιές σε καρχαρίες, κοπάδια ψαριών ή άλλα ζώα πλησιάζοντας απλά τα κουφάρια τους ώστε να μαζέψουμε το κρέας και το δέρμα.
Το άλλο μισό του Skull and Bones το περνάμε ναυμαχώντας με άλλα πλοία στον κόσμο όπως αλιευτικά ή εμπορικά και το πολεμικό ναυτικό με σκοπό να ανεβάσουμε την κακή μας φήμη και να αποκτήσουμε παραπάνω λάφυρα. Για να πάρουμε το loot από τα πλοία μπορούμε είτε να τα βουλιάξουμε είτε να κάνουμε απόβαση πάνω σε αυτά όταν τους προκαλέσουμε αρκετή ζημιά. Αυτό που θα ήθελα να δω όμως, είναι ένα πραγματικό πειρατικό παιχνίδι. Το Black Flag ήταν αυτό που έφτανε πιο κοντά σε αυτή την πραγματικότητα αφού κάθε φορά που πολεμούσαμε με ένα πλοίο, αυτό για το οποίο ανυπομονούσαμε περισσότερο ήταν εκείνη η στιγμή που θα σταματούσαμε το πλοίο, να ανεβούμε σε ένα από τα σκοινιά του πλοίου μας και να αιωρηθούμε προς το κατάστρωμα του αντίπαλου πλοίο για να κάνουμε ξιφομαχίες με το πλήρωμα.
Στο Skull & Bones η απόβαση είναι μια scripted διαδικασία αφού αν καταφέρουμε να συνδέσουμε τα σχοινιά μας τότε ένα mini cutscene ακολουθεί και μας δείχνει μόνο τι πήραμε. Το ίδιο συμβαίνει αν θέλουμε να λεηλατήσουμε ένα νησί. Είναι μια εξίσου μονότονη διαδικασία που απλά μας γλυτώνει μερικά δευτερόλεπτα από την μάχη αφαιρώντας κάθε ιδέα δημιουργικότητας και διασκέδασης.
Η λεηλασία ενός νησιού γίνεται και αυτή σε ένα περιορισμένο χώρο που οριοθετείται από μια λευκή συνοριακή γραμμή από την υπόλοιπη θάλασσα και αν την ξεκινήσουμε τότε μπαίνουμε σε ένα event. Κατά την διάρκεια του event πρέπει να καταστρέψουμε τον πύργο του νησιού και αργότερα να αντιμετωπίσουμε κύμματα εχθρών αυξάνοντας έτσι τα τελικά λάφυρα που θα λάβουμε. Με πιο απλά λόγια, ακόμα και κάτι που κανονικά θα έπρεπε να κάνουμε κατεβαίνοντας από το πλοίο το κάνουμε πάλι πάνω σε αυτό.
Αυτή είναι και η βασική επανάληψη των περισσότερων αποστολών και το γενικότερου gameplay. Συγκεκριμένα, είτε θα έχουμε έναν στόχο όπως συγκεκριμένους τύπους πλοίων ή κάποιον πιο δυνατό πειρατή είτε θα πρέπει να μεταφέρουμε παράνομα αντικείμενα από νησί σε νησί. Ο βασικότερος στόχος είναι να μαζέψουμε φήμη και να βρούμε νέα υλικά και σχεδιαγράμματα για να αναβαθμίζουμε συνεχώς το πλοίο μας ή να φτιάχνουμε νέα δυνατότερα και μεγαλύτερα. Είναι κρίμα που δεν μας δίνεται αυτή η ευκαιρία καθώς φτάνοντας στο end-game η παραμετροποίηση του πλοίου γίνεται πιο λεπτομερής με δεκάδες κανόνια, γάστρα πλοίων, πυροβόλα και πολλά άλλα, το καθένα με τα δικά του effects και passive bonuses που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τις μάχες.
Τις πρώτες τέσσερις με πέντε ώρες, αυτός ο τύπος gameplay είναι ικανός να μας συνεπάρει και να περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε. Σε γενικότερα πλαίσια είναι διασκεδαστικό. Εδώ σίγουρα υπάρχουν τα θεμέλια ενός αξιόλογου παιχνιδιού, αλλά δεν είναι πειρατικό. Μοιάζει περισσότερο με ένα farming/survival παιχνίδι παρά ό,τι άλλο.
Όσο περισσότερη ώρα περνάμε στον κόσμο του όμως, το gameplay γίνεται εξωφρενικά μονότονο και ενίοτε εκνευριστικό. Ως μια πειρατική εμπειρία, θα έπρεπε να περπατούσαμε στο κατάστρωμα του πλοίου, να το αλλάζουμε όπως θέλουμε σπιθαμί προς σπιθαμί, και από την άλλη να βγάζουμε το σπαθί και το όπλο μας και να σκοτώνουμε αθώους ναυτικούς για να τους κλέψουμε. Θα έπρεπε να βρίσκουμε χάρτες θησαυρών και να ταξιδεύουμε για να τους βρούμε, να κατέβουμε στα νησιά και να σκάβουμε για να τους εντοπίσουμε. Αν θέλαμε να παίξουμε κάτι τύπου ‘Battleship‘ υπάρχουν τόσες επιλογές εκεί έξω. Αλλά, όπως σε όλα τα παιχνίδια της Ubisoft, έτσι και στο Skull and Bones το grind έχει βαθιές ρίζες και είναι το βασικό στοιχείο που προσπαθεί να δικαιολογήσει την live-service φύση του με το gameplay να μας περιορίζει πίσω από ένα πλοίο.
Αυτοί οι περιορισμοί φαίνονται και στο PvP κομμάτι του παιχνιδιού που ενώ θα έπρεπε να αποτελεί μια επιβραβευτική εμπειρία γίνεται ένα τυπικό event που δεν μας ελκύει ιδιαίτερα. Ομολογώ πως δεν είδα αρκετούς παίκτες να συμμετέχουν σε PvP μάχες παρά να βοηθάνε ο ένας τον άλλο για μεγαλύτερους στόχους. Αν παίξουμε σε PvP μάχες, το loot που πέφτει είτε από εμάς είτε από τους εχθρούς μας επιπλέει στο νερό και απλά περνάμε και το σηκώνουμε χωρίς κάποιο πανηγυρισμό ή αίσθημα επιτυχίας. Ομολογουμένως, ένα μεγάλο κομμάτι μιας live-service εμπειρίας μας πέρασε απαρατήρητο τόσο σε εμάς όσο και σε άλλους παίκτες.
Τι παίζει με το Endgame;
Το ‘ζουμί’ ενός live service παιχνιδιού εντοπίζεται στο Endgame περιεχόμενό του και πόσο ικανό είναι να μας διατηρήσει το ενδιαφέρον μακροπρόθεσμα. Μετά από μια ιστορία 10 περίπου ωρών, φτάνουμε στο Kingpin Status και ξεκινάμε να επικεντρώνουμε στα Helm Quests, βασικές αποστολές για την βαθμολογία και την υπόστασή μας. Μαζί με τα Helm Quests θα λάβουμε μέρος και σε άλλες δραστηριότητες όπως το PvPvE Hostile Takeovers, έναν διαγωνισμό 3-4 παικτών με σκοπό να καταλάβουμε εγκαταστάσεις, με τον νικητή να διατηρεί την κατοχή αυτών μέχρι το τέλος της Season. Μέσω αυτών, τα Silver, δηλαδή το χρήμα του παιχνιδιού, μετατρέπεται σε Gold Coins, το endgame currency. Τα Gold Coins είναι καθοριστικά για αναβαθμίσεις, βελτιώσεις και πρόσβαση σε καλύτερα blueprints.
Τα Co-op Legendary Heists βάζει τους παίκτες ενάντια σε AI-protected χρυσά πλοία, αποδίδοντας ανταμοιβές μετά την επιτυχή καταστροφή τους. Παρά τα φαινομενικά αδύναμα έπαθλα, τα αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τα RNG Chests. Όσον αφορά την πρόοδο, επεκτείνουμε την επιρροή μας καταλαμβάνοντας περιοχές όπως το Red Isle, με κάθε ζώνη να απαιτεί 5000 χρυσά νόμισματα για ξεκλείδωμα.
Μια ακόμα δραστηριότητα, το Takeover Helm Wagers εισάγει μια ριψοκίνδυνη κατάσταση, επιτρέποντας μας να διπλασιάσουμε δυνητικά τα gold coins, ρισκάροντας PvP και την απαίτηση χειροκίνητης πλοήγησης σε καθορισμένες τοποθεσίες. Tα Helm quests προσφέρουν καθημερινές ευκαιρίες να μαζέψουμε ζωτικής σημασίας υλικά όπως ζαχαροκάλαμο και παπαρούνες, απαραίτητα για την χρήση σε πολύτιμους πόρους όπως το ρούμι, το τζιν και το όπιο, ενισχύοντας έτσι τα ποσοστά παραγωγής των εργοστασίων. Η διατήρηση και αναβάθμιση των εργοστασίων μας χρειάζεται ασημένια νομίσματα και αρκετή δουλειά – όπως και αρκετό πέρα-δώθε για να τα συντηρούμε ή να αλληλεπιδρούμε μαζί τους.
Σε γενικά πλαίσια, γρήγορα θα καταλάβουμε πως το endgame gameplay εξελίσσεται από ένα απλό RPG πειρατικών ναυμαχιών σε ένα πολύπλευρο resource management simulation αφού καλούμαστε να ταλαντευόμαστε στον έλεγχο της περιοχής, τη βελτιστοποίηση της παραγωγής και τη διαχείριση των χρημάτων μας.
Ένας ακόμα τύπος αποστολής που αξίζει να αναφέρουμε, μιας και είναι ο πιο εντυπωσιακός απ’όλους, είναι τα Sea Beasts, γιγάντια θαλάσσια πλάσματα που χρειάζονται πολλά καράβια για να “πέσουν”. Ως εχθροί μπορούν να μας αφανήσουν με μια κίνηση, ειδικά αν δεν παίζουμε προσεκτικά καθώς απεικονίζονται ως γιγαντιαίες δυνάμεις καταστροφής, που κινούνται με άνεση μέσα στην θάλασσα και μας χτυπάνε από εκεί που δεν το περιμένουμε. Αν καταφέρουμε να τα σκοτώσουμε, η ανταμοιβή μας είναι ένα σπάνιο είδος κρέατος που βάζουμε σε συνταγές ή πουλάμε σε merchants – δίνοντάς μας αντίστοιχα περισσότερη ενέργεια για το πλήρωμα ή χρήματα στην πώληση.
Που είναι τα πειρατικά μου ρούχα;
Ως live-service υπηρεσία, το Skull and Bones έχει φυσικά και ένα in-game shop το οποίο προσφέρει ρούχα για τον πειρατή μας – που θα βλέπουμε μόνο όταν κατεβαίνουμε στο λιμάνι – διακοσμητικά για τα πλοία μας, καθώς και ζώα όπως παπαγάλους και γάτες – που πάλι δεν βλέπουμε όταν ανέβουμε στο πλοίο, εκτός και αν βάλουμε την κάμερα πρώτου προσώπου στην οδήγηση. Ομολογώ πως δεν υπήρχε κάτι που με ώθησε στο να το αποκτήσω και ακόμα και αν ήταν “Premium” εμφανίσεις, ήταν αρκετά αδιάφορες στο μάτι.
Στην αδιάφορη αντίληψη για τα cosmetics συμβάλλουν και τα γραφικά του παιχνιδιού. Ακόμα και σε Ultra ρυθμίσεις, πολλά στοιχεία ήταν άσχημα στο μάτι με πιο τρανταχτό παράδειγμα τα μαλλιά και τα μούσια των διαφόρων χαρακτήρων που είχαν τεράστια αντίθεση με το texture των δερμάτων και των αντικειμένων. Αντίστοιχα, η θάλασσα, τα καράβια και τα νησιά δεν μας εντυπωσίασαν ιδιαίτερα. Δεν υπήρχαν κάποια landmarks που να μας μείνουν αξιομνημόνευτα και ακόμα και οι καιρικές συνθήκες όπως οι καταιγίδες δεν μας γέννησαν το αίσθημα του κινδύνου. Αν και τα γραφικά δεν παίζουν ρόλο, είναι κρίμα να βλέπεις ένα παιχνίδι των 70€ να έχουν γραφικά σαν αυτά – με τα μούσια και άλλα στοιχεία να είναι σαν ερασιτεχνικά έργα κάποιου ανερχόμενου developer του 2010.
Μαζί με το μέτριο gameplay και τα ερασιτεχνικά, σε πολλά σημεία, γραφικά του, το Skull and Bones έρχεται με ορισμένα bugs που ενώ δεν επηρεάζουν άμεσα το gameplay αλλά γίνονται εύκολα αντιληπτά και έχουν αντίκτυπο στην συνολική ποιότητα του προϊόντος. Αρχικά, έχουμε την απόδοσή του που στα Ultra γραφικά έχει κλιμακώσεις από 40 και πάνω FPS στα λιμάνια αλλά σταθερά από 55 και πάνω στις θάλασσες. Επιπλέον, σε άκυρες χρονικές στιγμές, άλλοι παίκτες γίνονται μέλη του στόλου μας ακόμα και αν έχουμε το “Invite Only” ενεργό – αλλά ενδεχομένως σε αυτές τις περιπτώσεις να φταίνε και τα button prompts στα λιμάνια.
Ρηχά νερά
Το Skull and Bones δεν είναι η επόμενη μεγάλη πειρατική περιπέτεια. Είναι ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι που θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστής του World of Warships, απλά με πειρατές. Αν και η Ubisoft είχε αναφέρει πως δεν θα υπάρχει swordfighting ή μάχες σώμα-με-σώμα, είναι απογοητευτικό να μην μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πέρα από το να πλέεις. Μπορεί να χαρακτηριστεί κάλλιστα ένα arcade παιχνίδι με καλές ναυμαχίες αλλά μονότονο περιεχόμενο. Τα μεγάλα λόγια, οι υποσχέσεις και ο μεγάλος χρόνος ανάπτυξης κατακερμάτισαν τον τίτλο.
Προς το παρόν, το περιεχόμενο που δίνεται εδώ, αν και σε κάποιες στιγμές είναι καλό και διασκεδαστικό, άλλες είναι αρκετά ρηχό και μονότονο μιας και μας ωθεί απλά στο να “rushάρουμε” μέχρι το end-game. Όταν βρισκόμαστε σε μια περίοδο με τόσα παιχνίδια είναι δύσκολο να δαπανούμε χρόνο για κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον όταν το design είναι παλιακό. Ως παιχνίδι ροκανίζει το χρόνο μας χωρίς να προσφέρει ούτε μια αξιοσημείωτη εμπειρία παρά μικρές, μονότονες δραστηριότητες με μόνο σκοπό να μαζέψουμε περισσότερους πόντους και υλικά για νέα blueprints. Εδώ, θα έλεγε κανείς “παίξε με φίλους για να δεις την διαφορά,” αλλά ακόμα και με φίλους, θα προτιμούσα να παίξω Sea of Thieves ώστε να φτιάξω το δικό μου Narrative παρά να κυνηγάω τα ίδια πλοία απλά με δύο-τρεις συμπαίκτες να με ακολουθούν.
Για 70€ αυτή δεν είναι η “πρώτη ΑΑΑΑ” εμπειρία που μας παρουσιάζεται. Το Skull and Bones είναι ένα παιχνίδι που δείχνει το προβληματικό παρελθόν της ανάπτυξής του μαζί με ένα ξεπερασμένο design και μια επανάληψη που δεν μας κρατάει το ενδιαφέρον. Είναι ένας από τους πολλούς μεθοδικούς live-service τίτλους της εταιρείας αλλά δεν μας ελκύει ειδικά την στιγμή που υπάρχουν πιο αξιόλογα παιχνίδια με μικρότερη τιμή και καλύτερο περιεχόμενο. Είναι δύσκολο να συστήσω αυτό τον τίτλο ακόμα και για τους λάτρεις της πειρατείας και των θαλασσών. Αλλά ως τίτλος ίσως να μην είναι για μένα – υπάρχει κάποιο value πίσω από αυτόν αλλά σίγουρα όχι σε αυτήν την τιμή.
Ευχαριστούμε την εκδότρια και την CD Media S.A. για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
