Το Destiny 2, το sequel της επιτυχημένης σειράς Destiny της Bungie, αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και εξελιγμένα live-service FPS. Από την κυκλοφορία του το 2017, το παιχνίδι έχει καταφέρει να συγκεντρώσει μια τεράστια κοινότητα αφοσιωμένων παικτών και να ανανεώνει συνεχώς το ενδιαφέρον τους με τακτικές ενημερώσεις και επεκτάσεις που χτίζουν μια ομολογουμένως εντυπωσιακή ιστορία. Συνδυάζοντας την αφήγηση αυτή με τη δράση πρώτου προσώπου και στοιχεία MMORPG, το Destiny 2 ήταν ένας τίτλος που μπορώ να πω πως μου κέντρισε το ενδιαφέρον ειδικά από την στιγμή που κυκλοφόρησε και σε υπολογιστές υπό την σκέπη της Activision. Αν και τα expansions ήταν εντυπωσιακά, γεμάτα περιεχόμενο, Raids και νέα στοιχεία, η καθημερινότητα δεν με άφησε να απολαύσω και τα επόμενα expansions – κάτι το οποίο ίσχυε για πολλά χρόνια.
Όταν ο Witness εμφανίστηκε στο για πρώτη φορά, αγάπησα αμέσως το design του. Απλό στην μορφή του αλλά απειλητικό και επιβλητικό μέσα στην μάχη του φωτός και του σκότους στο σύμπαν του Destiny 2. Βέβαια, δεν ήταν αρκετό για να με κάνει να επιστρέψω στο παιχνίδι μιας και έχασα αρκετό περιεχόμενο και θα ήταν ένας άθλος να κάνω το απαραίτητο catch-up για να μπορέσω να καταλάβω τι γίνεται. Όταν όμως το The Final Shape κυκλοφόρησε και σήμανε τον επίλογο του παιχνιδιού και της ιστορίας του, θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να επιστρέψω και να δω την ιστορία ξανά από την αρχή μέχρι το τέλος της, παραμερίζοντας το extra περιεχόμενο που ερχόταν στην μορφή δραστηριοτήτων και subclasses.
H ιστορία του Destiny 2 είναι ιδιαίτερα μεγάλη, χαοτική και θα χρειαστούμε ώρες για να την καταλάβουμε – κάτι στο οποίο το παιχνίδι δεν μας βοηθά. Αν τυχόν δεν παίζαμε ευλαβικά τα τελευταία 10 χρόνια, τότε μπορούμε κάλλιστα να βασιστούμε σε βίντεο, wikis και συζητήσεις για να καταλάβουμε την ιστορία και πως φτάσαμε στο τώρα μιας και οι seasons “κουβαλάνε” και αρκετά στοιχεία και λεπτομέρειες του σύμπαντος εδώ. Μιας και ένα άρθρο σαν αυτό δεν φτάνει για να αναδείξουμε όλες τις πληροφορίες, ο My Name is Byf έφτιαξε ένα εκτενές, όμορφο και “γεμάτο” βίντεο που εξηγεί την ιστορία από το ξεκίνημα μέχρι και το Final Shape, δηλαδή το Saga του Φωτός και του Σκότους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Destiny 2, ειδικά για νέους παίκτες, είναι πως δεν υπάρχει τρόπος για αποτελεσματικό recap της ιστορίας, ειδικά τώρα που φτάνουμε στο τέλος της.
Το The Final Shape εστιάζει στον Witness, μια τρομερή οντότητα του Σκότους και τον κύριο ανταγωνιστή του Light and Darkness Saga. Ο Witness, που διοικεί το Black Fleet, είναι μια συνείδηση που σχηματίζεται από τη συγχώνευση ενός ολόκληρου είδους μέσω της κυριαρχίας τους στο Σκοτάδι. Στόχος του είναι να επιβάλει τη «σωτηρία» καταστρέφοντας όλη τη ζωή στο σύμπαν, μια διαδικασία που ονομάζεται “Final Shape”. Επί χιλιετίες, ο Witness έχει προκαλέσει την κατάρρευση αμέτρητων πολιτισμών, συμπεριλαμβανομένης της Κατάρρευσης της ανθρωπότητας, χρησιμοποιώντας συχνά τους Μαθητές και τους υπηρέτες του, όπως το Hive, για να πραγματοποιήσουν την καταστροφική θέλησή του. Μετά από μια μάχη στην τροχιά της Γης κατά τη διάρκεια του Lightfall, ο Witness συνδέθηκε με το Veil, το αντίστοιχο του Traveler, για να ανοίξει μια πύλη στην Pale Heart του Traveler, με στόχο να ολοκληρώσει το Final Shape.
Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο Guardian, με την καθοδήγηση διαφόρων συμμάχων, αναβιώνει την Savathûn, τη Witch Queen, για να ανακαλύψει έναν δρόμο προς την Pale Heart. Ο Guardian ανακτά τα Riven’s eggs για να περάσει σε αυτή τη διάσταση. O Crow προσφέρεται εθελοντικά για να ξεκλειδώσει το δρόμο, οδηγώντας σε μια τεράστια μάχη στην Τελευταία Πόλη ενάντια στον Μαύρο Στόλο. Ο Guardian καταστρέφει επίσης μια αναδημιουργημένη Μαύρη Καρδιά στον Μαύρο Κήπο, εμποδίζοντας την τελική προσπάθεια των Vex να τους σταματήσoυn. Καθώς ξεκινά το Final Shape, ο Guardian, μαζί με τον Commander Zavala, την Ikora Rey και τους Vanguard, εισέρχεται στην Pale Heart, μια περιοχή που διαμορφώθηκε από τις προηγούμενες περιπέτειες του Guardian. Εκεί, ενώνουν το πνεύμα του Cayde-6 για να αντιμετωπίσουν τον Witness και να αποτρέψουν το Final Shape, με στόχο να ολοκληρώσουν τον πόλεμο μεταξύ Φωτός και Σκότους.
Στον πυρήνα του, το The Final Shape δεν αλλάζει κάτι από το βασικό gameplay του Destiny 2. Ως συνήθως, ‘πηδάμε’ από πλανήτη σε πλανήτη, ολοκληρώνουμε αποστολές, bounties, dungeons, strikes και raids την στιγμή που κυνηγάμε καλύτερο loot, δυνατότερα όπλα και μεγαλύτερης αντοχής ρούχα την στιγμή που χρησιμοποιούμε κάθε σφαίρα, κάθε ικανότητα του Class και Subclass μας. To Campaign του τελευταίου expansion βρίσκεται και στο επίκεντρο της προσοχής μιας και μας οδηγεί στην ολοκλήρωση της δεκαετούς ιστορίας και μας οδηγεί προς μια επική μάχη μεταξύ των δύο κεντρικών δυνάμεων. Φυσικά, από εδώ και πέρα μπορεί να υπάρχουν μικρά spoilers οπότε διαβάστε με κάθε επιφύλαξη.
Η ιστορία ξεκινάει με όλους τους συμμάχους που μαζέψαμε από τα προηγούμενα κεφάλαια της ιστορίας να μαζεύονται για να εισβάλλουν μέσα στο Pale Heart και να το εξερευνήσουν για να σταματήσουν μια και καλή τα σχέδια του Witness. Η πρώτη σκηνή θέλει την μικρή ομάδα των Ikora, Zavala, Crow και Cayde-6 να ξεκινάει την είσοδο στην σφαίρα και εμάς να καταλήγουμε στην είσοδο, να τρέχουμε προς τα βάθη και να βρισκόμαστε σε ένα ακόμα μαγικό μέρος. Αν δεν έχουμε ακολουθήσει την ιστορία εως τώρα, τότε θα νιώσουμε λίγο χαμένοι μιας και δεν υπάρχει μια σταθερή συνοχή εδώ. Οι πρώτες σκηνές μας διηγούνται τι είναι το The Final Shape ενώ άλλες μικρότερες ιστορίες και υποθέσεις μέσα στην αφήγηση προσπερνιούνται και μας αφήνουν με αναπάντητα ερωτήματα.
Αυτό δεν πάει να πει βέβαια πως δεν υπάρχουν και στιγμές ικανοποίησης ακόμα και αν αυτά τα ερωτήματα δεν απαντηθούν ποτέ. Εδώ συνεχίζονται οι συμβολισμοί, αλληγορίες, εικόνες και θέματα που παραμένουν μυστήρια μέχρι και το τέλος αλλά βοηθάνε στο να στηθεί ένας εξίσου φανταστικός κόσμος γεμάτος μυστήριο, ομορφιά και ανακάλυψη.
Η αφηγηματική δύναμη του Destiny όμως ήταν η ικανότητά του να συγκαλύπτει γεγονότα, δημιουργώντας ίντριγκα και μυστήριο. Ωστόσο, το The Final Shape αλλάζει αυτή την προσέγγιση επιχειρώντας να δώσει απαντήσεις, όπως η εξήγηση για την επιστροφή του Cayde-6, η οποία, αν και ικανοποιητική, ξεχωρίζει έναντι άλλων πιο προβλέψιμων και λιγότερο επιτακτικών αποκαλύψεων.
Η συνολική πλοκή του The Final Shape δίνει την αίσθηση ότι καθοδηγείται από την ανάγκη να ολοκληρωθούν συγκεκριμένα σημεία και όχι μιας οργανικής αφήγησης. Αυτή η προβλεψιμότητα υπονομεύει την πολυπλοκότητα και το βάθος της ιστορίας του Destiny που απολαμβάναμε στο παρελθόν. Ο Zavala και η Ikora, κεντρικοί χαρακτήρες της σειράς, υποφέρουν από κακές προσωπικότητες, απάθεια και διάλογο, μειώνοντας τους ρόλους τους στα γεγονότα που εκτυλίσσονται με αποτέλεσμα να τους αγνοούμε στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας. Η εξέλιξη της φαντάζει αναγκαστική, χωρίς τις λεπτές και συναρπαστικές ανατροπές που έχουμε δει στο παρελθόν, κάνοντας την επέκταση να μοιάζει περισσότερο σαν μια σειρά απαραίτητων εξελίξεων της πλοκής παρά ένα συνεκτικό και ενδιαφέρον αφηγηματικό ταξίδι με μια φρέσκια τροπή.
Επιστρέφοντας στο εσωτερικό της Pale Heart, η εξερεύνησή της μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως ένα όνειρο μιας και οι σκηνές, οι τοποθεσίες και όλα όσα διαδραματίζονται μέσα μοιάζουν βγαλμένα από κάτι παράλογο. Η γραμμική φύση της τοποθεσίες επηρεάζει σημαντικά την καμπάνια, καθιστώντας το περιβάλλον έναν δείκτη για την εξέλιξή της. Δεν κλειδωνόμαστε πίσω από την ιστορία μιας και αν βαρεθούμε μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα αλλά δεν μπορούμε να εξερευνήσουμε. Το επόμενο επεισόδιο και ο νέος προορισμός, το The Pale Heart of the Traveler, ξεκλειδώνουν μόνο μετά το τέλος της καμπάνιας, διασφαλίζοντας ότι η αφήγηση παραμένει αδιάκοπη και συγκεντρωμένη.
Η γραμμικότητα αναδεικνύεται επίσης και από τα περιβάλλοντα των αποστολών τα οποία δημιουργούνται σταδιακά από τις αναμνήσεις του Witness αλλά και όλων όσων βρίσκονται μέσα στην Καρδιά, όπως των Guardians και Ghosts. Αυτή η σχεδιαστική επιλογή έχει ως αποτέλεσμα αποστολές που είναι πλούσιες sε νοσταλγία, με εμβληματικές τοποθεσίες όπως ο Πύργος του Destiny 1, τώρα ζωντανός και γεμάτος φυτά, και ένα τμήμα του Io, το τελευταίο μέρος που επισκέφτηκε ο Ταξιδιώτης πριν από την Κατάρρευση. Αυτή η νοσταλγική προσέγγιση χρησιμεύει ως ένα διασκεδαστικό τέχνασμα, διαμορφώνοντας κάθε αποστολή ώστε να ταιριάζει στην αφήγηση και παρέχοντας μια αίσθηση οικειότητας και συναισθηματικής απήχησης τόσο για τους παίκτες όσο και για τους χαρακτήρες, καθώς και ένα ταξίδι που μας δείχνει που ήμασταν και που φτάσαμε.
Αυτές οι τοποθεσίες δεν είναι μόνο νοσταλγικές αλλά φέρουν και βαθιά νοήματα για τους πρωταγωνιστές. Μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή συνάντηση λαμβάνει χώρα σε μια τοποθεσία που αντλείται από τη μνήμη του Zavala, αναδεικνύοντας τα προσωπικά διακυβεύματα και τις σχέσεις που διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια της ιστορίας. Ενώ η μεγάλη εξάρτηση από τη νοσταλγία μπορεί μερικές φορές να δίνει την αίσθηση της υπερβολής, ουσιαστικά διατηρεί την παρουσία και την επιρροή του Witness στην πρώτη γραμμή της αφήγησης. Τα προσεκτικά προσαρμοσμένα περιβάλλοντα ενισχύουν την ιστορία, κάνοντας κάθε αποστολή να αισθάνεται σημαντική και συνδεδεμένη με το παρελθόν των χαρακτήρων, ακόμη και όταν η πλοκή προχωρά προς την κορύφωσή της.
Η αφήγηση, τα περιβάλλοντα, οι πρωταγωνιστές και το εσωτερικό της Pale Heart συνοδεύονται, για άλλη μια φορά, από εκπληκτικά σκηνικά και εικόνες στο προσκήνιο που απλά μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, τόσο με την ομορφιά τους όσο και με τον φωτισμό και με τα χρώματά τους. Η σειρά έγινε γνωστή για τα σκηνικά της και το The Final Shape συνεχίζει την παράδοση με μια εκπληκτική θέα και προσεκτικά σχεδιασμένες τοποθεσίες που αναδεικνύουν την οπτική υπεροχή του παιχνιδιού. Ωστόσο, αυτή η λάμψη μερικές φορές αμαυρώνεται από ορισμένα textures που δείχνουν ημιτελή ή φέρουν μικρότερες λεπτομέρειες και ποιότητα. Αν και αυτές οι γραφικές ασυνέπειες δεν είναι πολλές, η παρουσία τους μπορεί να είναι ενοχλητική αν γίνει αντιληπτή από τα έμπειρα μάτια.
Η μηχανή γραφικών όμως, παρά τα χρόνια της, επιτρέπει στο Destiny 2 να αποδώσει τα μέγιστα τόσο σε υπολογιστές όσο και σε κονσόλες. Στο σύστημά μας μπορούσαμε να φτάσουμε με ευκολία τα 144FPS με ό, τι και αν γινόταν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και με τις ρυθμίσεις να είναι τοποθετημένες στο μέγιστο.
Πριν φτάσουμε στο τέλος αυτής της κριτικής, θα ήθελα να αναφερθώ και στο περιεχόμενο του The Final Shape. Όπως είναι αναμενόμενο, υπάρχουν νέα Exotic Weapons για να ανακαλύψουμε, με τα περισσότερα από αυτά να αποτελούν θανατηφόρες καταστροφικές μηχανές ενώ η εισαγωγή του Prismatic Subclass ανοίγει κι’άλλο την στρατηγική και το gameplay του παιχνιδιού. Ωστόσο, το padding επεκτείνεται με νέους μηχανισμούς που μπορεί να είναι επαναλαμβανόμενοι, όπως η συχνή ανάγκη να ξεκλειδώσουμε πύλες και τη χρήση νέων μεθόδων για να σπάμε τις ασπίδες ορισμένων bosses, μια σχεδιαστική επιλογή που αποτρέπει τις γρήγορες νίκες μας αλλά μπορεί να γίνει κουραστική ειδικά μετά από ώρες παιχνιδιού.
Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει είναι το νέο Prismatic Subclass, η οποία προσφέρει έναν συνδυασμό δεξιοτήτων, Supers και χειροβομβίδων από κάθε υποκατηγορία, μαζί με έναν “Light & Dark” μετρητή που απαιτεί την στρατηγική χρήση διαφόρων τύπων ζημιών. Ωστόσο, η απαίτηση της προσωρινής απόκτησης των buffs που χρειάζεται για να σπάσουμε τις ασπίδες των εχθρών μας γίνεται εξίσου κουραστική και επαναλαμβανόμενη ειδικά κατά την διάρκεια έντονων μαχών.
Παρά αυτά τα προβλήματα, ο πυρήνας της μάχης παραμένει ικανοποιητικός με τους νέους τύπους εχθρών να προσθέτουν μια νέα πρόκληση. Η φατρία των Dread, ειδικά οι θανατηφόρες μονάδες των Harbinger και Omen, εισάγουν τρομερούς τύπους εχθρούς των οποίων οι ισχυρές επιθέσεις μπορεί να μας πιάσουν απροετοίμαστους. Αυτοί οι εχθροί συμβάλλουν σε μερικές από τις πιο απαιτητικές και αξέχαστες μάχες του expansion, καθώς δημιουργούν κινηματογραφικές συρράξεις και αποδεικνύουν ότι ενώ το The Final Shape έχει τα ελαττώματα του, συνεχίζει να υπερέχει στις δυναμικές εμπειρίες μάχης.
Πριν ολοκληρώσουμε όμως, καθώς έγραφα αυτό το review όμως, έτυχε να λάβω μέρος και στο νεότερο Raid του παιχνιδιού, αυτό που μας οδηγεί προς το τέλος και στην μεγάλη, επική μάχη με τον The Witness. Δεν μπόρεσα να είμαι στην πρώτη ομάδα που “καθάρισε” το raid αλλά κατάφερα να λάβω μέρος στο νέο event με τίτλο “Excision”, ένα event που για πρώτη φορά βάζει 12 παίκτες μαζί για να αντιμετωπίσουν κύματα εχθρών αλλά και ένα μεγάλο αφεντικό. Προσβάσιμο μέσω του The Pale Heart, το Excision προσφέρει μια νέα διαφορετική εμπειρία για το παιχνίδι, που ενώνει τους Guardians και τους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορίας των Cabal, του Eliksni of House Light, ακόμη και της πρώην ανταγωνίστριάς μας, Savathûn, σε μια επική επίθεση στο φρούριο του Witness.
Σε αντίθεση με το βάναυσο raid, το Excision δεν αποτελεί μια δοκιμασία για τις δεξιότητές μας, αλλά έναν εορτασμό για την κορύφωση της αφήγησης, επιτρέποντας σε όλους τους παίκτες να συμμετάσχουν στην τελική μάχη. Η αποστολή αποπληρώνει με επιτυχία τη φαντασίωση της μάχης δίπλα σε έναν στρατό από γνωστούς και βασικούς χαρακτήρες, ολοκληρώνοντας με μια όμορφη πινελιά για την ιστορία του Cayde-6 και προετοιμάζοντάς μας για το μέλλον. Η συναισθηματική βαρύτητα καθώς παίζονταν οι τελευταίες σκηνές ήταν εξίσου όμορφη, καθιστώντας το ένα ταιριαστό τέλος σε μια ιστορία μιας δεκαετίας στα σκαριά.
Το Destiny 2 είναι μια μεγάλη, ενδιαφέρουσα ιστορία επιστημονικής φαντασίας, ένα όνειρο γεμάτο εντυπωσιακά, πανέμορφα λεπτομερή περιβάλλοντα, μοναδικά σχέδια, ευχάριστο gameplay και αρκετό περιεχόμενο που θα μας κρατήσει απασχολημένους. Ωστόσο, αυτό το μέγεθος κάνει δύσκολη και την δουλειά της Bungie στο να το κρατάει φρέσκο, να το εξισορροπεί και να επιτρέπει στους παίκτες να είναι ενήμεροι για όλα όσα έχουν συμβεί. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει να παίξει χρόνια, ακόμα και αν αγοράσει όλα τα προηγούμενα expansions, η ιστορία μέσα σε αυτά δεν είναι αρκετή για να καταλάβουμε πλήρως την πλοκή αφού πολλά στοιχεία της είναι κλειδωμένα πίσω από τις διάφορες seasons, τα raids και ορισμένα strikes και αποστολές.
Αν σας αρέσει το gameplay του παιχνιδιού, οι δραστηριότητες και το αίσθημα της ανακάλυψης κάθε φορά που βρίσκουμε κάποιο Engram τότε σίγουρα θα σας αρέσει και το νέο expansion με το Prismatic Subclass. Μπορεί να μην έχουμε πάλι μεγάλη ποικιλία σε εχθρούς και είδη αποστολών ή στον τρόπο της διήγησης αλλά σίγουρα θα βρείτε κάτι που θα σας αρέσει – ειδικά το νέο 12-player event. Διαφορετικά, αν νιώθετε πως έχετε κουραστεί από το χρόνιο grind, τότε το The Final Shape δεν θα σας αλλάξει γνώμη μιας και είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί.
