Η Fool’s Theory είναι μια σχετικά άγνωστη εταιρεία η οποία έχει όμως χρόνια εμπειρίας και ένα αρκετά δυνατό προσωπικό στο ενεργητικό της. O CEO της ομάδας, Jakub Rokosz, ήταν για περίπου 5 χρόνια εργαζόμενος στην CD Projekt Red και όπως φαίνεται συνεχίζει να κρατά καλές σχέσεις με τους πρώην συναδέλφους του. Αυτό φαίνεται κυρίως από το επερχόμενο Witcher Remake το οποίο έχει αναλάβει αυτός και η νέα του ομάδα σε συνεργασία με την CDPR.
H Fool’s Theory έχει εργαστεί σε μόλις έναν τίτλο στο παρελθόν, έναν τίτλο που είχαμε δει και εμείς παλιότερα και έρχεται στην μορφή του Seven, ενός open-world action RPG με ισομετρικό stealth, στο οποίο αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Teriel, ενός κλέφτη που στάλθηκε σε μια αποστολή στον πυρήνα μιας αυτοκρατορίας. Το χαρακτηριστικό που κάνει το Seven να ξεχωρίζει είναι τόσο το στυλ του όσο και το σύστημα μάχης αλλά και το γεγονός οτι τη φωνή του πρωταγωνιστή δανείζει ο Doug Cockle, ο ηθοποιός πίσω από τον Geralt of Rivia.
Στο ενδιάμεσο, μεταξύ του Seven και του The Witcher Remake, η Fool’s Theory δημιούργησε ένα τελείως διαφορετικό RPG από αυτά που μας έχει συνηθίσει. Το The Thaumaturge αναμειγνύει μια σκοτεινή ιστορία φαντασίας γεμάτη εγκληματίες και δαίμονες στην Πολωνία της αρχής του 20ού αιώνα. Έχουμε μια ιστορία μυστηρίου όπου στόχος μας είναι να αποκαλύψουμε τα σκοτεινά μυστικά των ανθρώπων που γνωρίζουμε ώστε να τους ελευθερώσουμε από τις κατάρες τους. Παρά την σκοτεινή ατμόσφαιρά του, ο τίτλος παρουσιάζει μια βαθειά και ενίοτε ευχάριστη υπόθεση σε ένα περίεργο αλλά ενδιαφέρον παιχνίδι ρόλων που θα μας θυμίσει σε πολλές πτυχές του μια ανάμειξη των Persona και Baldur’s Gate.
To The Thaumaturge λαμβάνει χώρα στην Πολωνία του 1905. Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Wiktor Szulski, ενός ‘Θαυματουργού’ που μπορεί να επικοινωνήσει με πνεύματα γνωστά ως Salutors. Αυτά τα πλάσματα, τα οποία παρουσιάζονται με την μορφή φαντασμάτων, απεικονίζονται ως φρικιαστικά πνεύματα που φαντάζουν βγαλμένα από κάποιο βιβλίο του H.P. Lovecraft και βοηθούν τον Wiktor να εντοπίσει άλλους δαίμονες για να τους εξορκίσει. Πρώτο πνεύμα που στοχειώνει τον Wiktor είναι ο Upyr, ο οποίος δημιουργεί έναν δεσμό μαζί του και ξεκινούν μια αναζήτηση για να βρουν άλλους δαίμονες για να διακόψουν τις σχέσεις με τους ανυποψίαστους οικοδεσπότες τους, την στιγμή που προσπαθούμε να κρατήσουμε καλές σχέσεις με τους στενούς μας φίλους. Το ταξίδι του Wiktor θα μας φέρει στην Βαρσοβία πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένα συνοθήλευμα από πραγματικές τοποθεσίες που διακρίνονται από μια σκοτεινή ατμόσφαιρα. Εδώ, τα πολωνικά και τα ρωσικά στοιχεία λαογραφίας θα δημιουργήσουν ένα πραγματικά παράξενο σκηνικό που θα μας γοητεύσει και θα μας ωθήσει να το εξερευνήσουμε σπιθαμί προς σπθαμί.
Παίζοντας την ιστορία του The Thaumaturge γρήγορα καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για ένα πλήρες RPG με αρκετές περιγραφές και έναν κόσμο που ζητά να τον εξερευνήσουμε. Ως ένα detective-like παιχνίδι, δανείζεται πολλά στοιχεία από την σειρά The Witcher μιας και ο πρωταγωνιστής χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του για να εντοπίσει αντικείμενα και σημεία ενδιαφέροντος στον χώρο ώστε να λύσει μυστήρια και να ξεσκεπάσει τα μυστικά των ανθρώπων γύρω του. Χρησιμοποιώντας αυτήν την έκτη αίσθηση, διάφορα σωματίδια μαζεύονται γύρω από τα αντικείμενα που πρέπει να μελετήσει και όσο πλησιάζει αυτά πληθαίνουν και συμπυκνώνονται στο σημείο.
Μελετώντας τα εκάστοτε αντικείμενα, ο Wiktor θα λάβει μια αρκετά αναλυτική περιγραφή τόσο του αντικειμένου όσο και της ιστορίας που το συνοδεύει. Θα διαβάσουμε αρκετές παραγράφους με αντικείμενα που έχουν περάσει από φωτιές, έχουν δει την φθορά του χρόνου ή μας μιλούν για την στάση και τον χαρακτήρα κάποιου ατόμου. Για παράδειγμα, ένα κομπολόι θα αναβλύζει μια αύρα που αναδεικνύει την δύναμη του κατόχου του την στιγμή που θα πάλεται με ένα μείγμα χρωμάτων που θα συμβολίζουν συναισθήματα όπως το πάθος και η τόλμη.
Ανακαλύπτοντας τις διάφορες πτυχές των ανθρώπων από αυτά τα αντικείμενα, θα φτάσουμε πολλές φορές σε συμπεράσματα που θα μας οδηγήσουν σε νέες επιλογές διαλόγου και στο τέλος κάποιας έρευνας. Σε κάποιες περιπτώσεις θα κάνουμε “Manipulation” (ελέγξουμε) άλλους ανθρώπους όταν μαθαίνουμε τα μυστικά τους με σκοπό να μας βοηθήσουν με κάποιον τρόπο ή να κάνουμε κάτι ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Το manipulation γίνεται με έναν τρόπο όπως τα Signs του The Witcher, με το κάθε στοιχείο της προσωπικότητάς μας (Pride, Heart, Deed, Word) να απεικονίζεται με διαφορετικό σχέδιο και να μας επιτρέπει να δούμε κρυμμένες πτυχές των αντικειμένων και νέες επιλογές διαλόγου σε ορισμένους συνομιλητές μας.
Αφού συγκεντρώσουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες θα χρειαστεί είτε να κατευθύνουμε κάποιον NPC για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση ή αποστολή, ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με τους εκάστοτε εχθρούς. Κάθε υπόθεση στο παιχνίδι εκτυλλίσεται σε μια παρόμοια φλέβα με το The Witcher αφού έχουμε αφηγήσεις και ιστορίες που ενώ με μια πρώτη ματιά έχουν έναν ύποπτο, ο θύτης ενδέχεται να είναι τελείως διαφορετικός.
Η σκοτεινή ατμόσφαιρα του The Thaumaturge, σε συνδυασμό με την αφήγηση και την εποχή που λαμβάνει χώρα συνθέτουν ένα ελκυστικό σκηνικό που μας μιλάει για επανάσταση και μια προπολεμική διάθεση από τους ανθρώπους γύρω μας. Ωστόσο, η αφήγηση και ο τρόπος που κυλάνε τα γεγονότα βγάζουν μια “αφύσικη” αίσθηση. Οι διάλογοι στους οποίους θα συμμετέχουμε έχουν απαντήσεις που δεν “κολλάνε” πάντα με τα γεγονότα ή οδηγούν σε συμπεράσματα και καταστάσεις που φαινομενικά έρχονται από το πουθενά. Πολλές ήταν οι φορές που νιώσαμε “εκτός” περιβάλλοντος και χανόταν το οποιοδήποτε immersion είχε δημιουργηθεί.
Οι απαντήσεις που θα δώσουμε έχουν διαφορετικά αποτελέσματα και δημιουργούν διαφορετικές διαθέσεις στους συνομηλιτές μας. Αρκετές φορές κρίνεται και το αν θα εμπλακούμε μαζί τους σε μονομαχίες την στιγμή που μια φαινομενικά αθώα απάντηση κρύβει περισσότερες απειλές παρά λύσεις.
Οι μάχες του παιχνιδιού εκτυλλίσονται σε γύρους σε ένα ιδιαίτερο σύστημα που δεν συναντούμε συχνά σε άλλα παιχνίδια. Σε κάθε μάχη, ο Wiktor είναι μόνος του και χρησιμοποιεί τις δυνάμεις των Salutors για να καταφέρει να επιβιώσει. Κάθε salutor που “αιχμαλωτίζει” αντιστοιχίζεται σε ένα στοιχείο του χαρακτήρα του – για παράδειγμα, ο Upyr αντιστοιχεί στο Pride στοιχείο ενώ το Bukavac αντιστοιχεί στο Deed – και έρχεται με διαφορετικές ικανότητες και επιθέσεις. Οι ικανότητες αυτές χρησιμοποιούνται διαφορετικά μέσα στην μάχη και αντικαθιστούν πολλά RPG στοιχεία που έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια του είδους.
Ο πρωταγωνιστής και οι αντίπαλοί μας έχουν πόντους υγείας και πόντους συγκέντρωσης. Οι πόντοι συγκέντρωσης επιτρέπουν στους μαχητές να παραμένουν συγκεντρωμένοι στην μάχη και να συνεχίσουν να κάνουν επιθέσεις προς τον χαρακτήρα μας. Αν καταφέρουμε να μηδενίσουμε τους Focus Points, τότε ο εχθρός μας θα βρεθεί σε μια κατάσταση σύγχυσης με αποτέλεσμα να μπορούμε να επιτεθούμε με μια ειδική, πιο δυνατή ικανότητα.
Οι μάχες που θα συμμετέχουμε είναι αρκετά μεθοδικές. Δεν υπάρχουν Healing Items ή άλλες επιλογές όπως άμυνα ή αποφυγή της μάχης οπότε βασιζόμαστε στην στρατηγική για να καταφέρουμε να νικήσουμε. Οι εχθροί μας ενδέχεται να έχουν διαφορετικά στατιστικά και ικανότητες που θα πρέπει να προσέχουμε. Ορισμένες επιθέσεις κρύβουν από πίσω τους “States,” καταστάσεις που μπορούν να συντελέσουν στην πρόκληση έξτρα ζημιάς. Για παράδειγμα, τα Wild Salutors επιτήθονται μέσω σκιών ενώ όταν έρχεται η σειρά τους εξαπολύουν debuffs που πολλές φορές προκαλούν ζημιά στο τέλος του γύρου. Ένα φανερό παράδειγμα είναι το Bulkavac που με την κραυγή του μας προκαλεί poison και σταδιακά χάνουμε ζωή όσο προχωράνε οι γύροι.
Εδώ έρχονται και “κολλάνε” οι Salutors που έχουμε. Τα πνεύματα αυτά, που μας θυμίζουν κάτι από τα Persona του αντίστοιχου παιχνιδιού ή των Stands από το JoJo’s Bizarre Adventure. Ανάλογα την ικανότητα και την κατάσταση στην οποία θα βρεθούμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κατάλληλη ικανότητα τους ώστε να αντιστρέψουμε την κατάστασή μας και είτε να προκαλέσουμε ζημιά είτε να γιατρέψουμε λίγους πόντους υγείας. Κάθε απόφαση που θα πάρουμε είναι άκρως σημαντική και θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε επιθέσεις και ικανότητες μιας και θα χάσουμε πολλές φορές – με αποτέλεσμα να πρέπει να ξεκινήσουμε από κάποιο save.
Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον σύστημα που υποστηρίζει τον πειραματισμό αλλά απαιτεί μεγάλη προσοχή από τον παίκτη. Οι πληροφορίες που δίνονται στην οθόνη είναι αρκετές για να οργανώσουμε τις κινήσεις μας καθώς ποικίλουν από απλά γραφικά που δείχνουν πότε πραγματοποιούμε τον γύρο μας και άλλα που μας ενημερώνουν για το State και τι μπορούμε να κάνουμε για να το ξεπεράσουμε.
Υπάρχει μια αναμφισβήτητα πιο τακτική προσέγγιση στις μάχες, μιας και ελέγχουμε μόνο τον Wiktor και τους Salutors στην μάχη. Αντίθετα, αν έχουμε συμμάχους στην μεριά μας, τους βλέπουμε να κάνουν αυτόματα επιθέσεις την στιγμή που κανονίζουμε τις κινήσεις μας ανάλογα με το ποιος έχει την επόμενη επίθεση. Αυτή η προσέγγιση στις μάχες μας έκανε να είμαστε πιο προσεκτικοί στις επιλογές μας, καθώς ακόμα και σε πιο εύκολα επίπεδα, η δυσκολία της μάχης είναι μεγάλη, ακόμα και στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού. Όταν ξεκινήσουμε από την αρχή όμως είχαμε περισσότερη γνώση στο τι γινόταν στις μάχες αυτές και ήμασταν πιο προετοιμασμένοι για αυτό που ερχόταν, διαβάζοντας παράλληλα τις αντίστοιχες οδηγίες στις ικανότητες και τα debuffs.
Μιλώντας για διάβασμα, το The Thaumaturge εχει…πολύ. Ως RPG μας καλεί να διαβάσουμε και να ελέγξουμε βιβλία, έγγραφα και αντικείμενα, ανταμείβοντάς μας κάθε φορά με πόντους εμπειρίας. Έχουμε ξαναδεί παρόμοια συστήματα σε παιχνίδια όπως το Diablo 3 και το Baldur’s Gate 3 αλλά εδώ ανταμειβόμαστε πιο γρήγορα με νέα επίπεδα τα οποία μας επιτρέπουν να ενισχύσουμε τα στατιστικά μας, τα χαρακτηριστικά μας και τις ικανότητές μας.
Ανεβαίνοντας επίπεδο και βελτιώνοντας τα στοιχεία του χαρακτήρα μας, μπορούμε να επενδύσουμε passive ικανότητες σε κάθε επίθεση με την μορφή badges. Τα badges μεταβάλλουν τις επιθέσεις μας και τους προσθέτουν παραπάνω χαρακτηριστικά που ενδεχομένως να μας βοηθήσουν σε κάποια μάχη. Μέσω αυτών, έχουμε builds που δημιουργούν διαφορετικές συγκυρίες κάθε φορά και, κατά συνέπεια, μας δίνουν παραπάνω πιθανότητες επιβίωσης ή πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Πάνω σε αυτή την εξέλιξη βασίζεται και η αφήγηση του παιχνιδιού. Με την αντίληψη του Wiktor και τις μαγικές του ικανότητες, που ενισχύονται με τους πόντους εμπειρίας, θα μπορούμε να ανακαλύψουμε στοιχεία και να συμμετάσχουμε σε συζητήσεις με χαρακτήρες – κλειδιά. Με κάποιες από αυτές τις συζητήσεις να καταλήγουν στην επίλυση ενός μυστηρίου, κάποιες άλλες μπορεί να οδηγήσουν σε συρράξεις με πιο δυνατούς από εμάς χαρακτήρες. Για παράδειγμα, πολλές αλληλεπιδράσεις μπορούν να λυθούν με απλή συζήτηση, βρίσκοντας στοιχεία στον χώρο δίπλα μας, ή απλά παλεύοντας ώστε να μπούμε κάπου με το ζόρι. Κάθε απόφαση όμως έχει και την αντίστοιχη συνέπεια κάνοντας την συνολική μας εμπειρία είτε πιο δύσκολη είτε πιο εύκολη.
Το “Immersion” της αφήγησης χάνεται όμως όταν ερχόμαστε πιο ‘κοντά’ στους χαρακτήρες. Συγκεκριμένα, τα γραφικά του The Thaumaturge μας αφήνουν να ζητάμε κάτι παραπάνω σε ορισμένα σημεία, έστω και αν είναι ικανοποιητικά για μια τέτοια ομάδα. Όταν βρισκόμαστε σε ισομετρική κάμερα, ακόμα και σε υψηλές ρυθμίσεις, διακρίνουμε μια ασυνέπεια στην ποιότητα των textures ενώ το Anti-aliasing δεν δουλεύει πλήρως, με τις άκρες να είναι τραχιές, pixelated και τον φωτισμό να δημιουργεί μερικά artifacts. Από κοντά, αυτό αλλάζει αλλά υπήρχαν στιγμές όπου ορισμένοι χαρακτήρες είχαν textures χαμηλότερης ποιότητας από αυτά του πρωταγωνιστή, κάτι που μας αποσυντόνισε μακροπρόθεσμα. Επιπλέον, υπήρχαν και σκηνές όπου το voice-acting ήταν κάπως κακό με πολλές γραμμές διαλόγου να μην έχουν συνοχή με τα γεγονότα ή αυτά που έλεγε ο πρωταγωνιστής.
Η απόδοση του παιχνιδιού ήταν αρκετά καλή, με τα καρέ να είναι σταθερά ανάμεσα στα 55 και άνω FPS και τα animations να είναι εξίσου ικανοποιητικά. Ωστόσο, υπήρχαν στιγμές όπου διακρίναμε μερικά κολλήματα και micro-freezes όσο εξερευνούσαμε τον κόσμο αλλά δεν ήταν ποτέ ενοχλητικά ή αποτρεπτικά στο να συνεχίσουμε. Αυτό που μας άρεσε, όταν το είδαμε, ήταν η συμπερίληψη μιας επιλογής γραφικών για Steam Deck και, δοκιμάζοντας τον τίτλο στην φορητή κονσόλα της Valve, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι ήταν μια ευχάριστη εμπειρία.
Με τις ατέλειές του και την ιδιαίτερα μοναδική και σκοτεινή ατμόσφαιρά του, το The Thaumaturge παραμένει ένα γοητευτικά φρέσκο RPG στην Ευρώπη του 20ου αιώνα. Με μια χροιά από παρόμοια παιχνίδια του είδους, η νέα περιπέτεια της Fool’s Theory διαθέτει ιδιόρυθμούς αλλά ενδιαφέροντες μηχανισμούς σε μια ιστορία μυστηρίου γεμάτη ανατροπές, περίεργους χαρακτήρες και πολύ ψάξιμο. Σίγουρα δεν είναι η επόμενη τεράστια κυκλοφορία αλλά ως τίτλος είναι αρκετά ικανοποιητικός και τ σύστημα μάχης του είναι ικανό να μας κάνει να σκεφτούμε και να σχεδιάσουμε στρατηγικά.
Ευχαριστούμε την εκδότρια για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
