To Banishers: Ghosts of New Eden μας βυθίζει σε έναν κόσμο σκοτεινό, όπου ο θάνατος και η μεταθανάτια ζωή παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων. Τα φαντάσματα δεν είναι ένας αστικός μύθος αλλά μια καταθληπτική, καταστροφική πραγματικότητα που φέρνει τον θάνατο σε απλούς αθώους ανθρώπους. Είτε πιστεύουν στον Θεό, είτε όχι, όλοι οι άνθρωποι της σκοτεινής Αμερικής του 1600 βασανίζονται από στοιχειά, φαντάσματα και εφιάλτες που επηρεάζουν τον τρόπο ζωής τους και την αντίληψη για τον κόσμο γύρω τους. Για να υπάρχει μια ισορροπία στην ζωή και τον θάνατο, οι Banishers, μια ομάδα ανθρώπων που λειτουργούν σαν άλλοι Witchers, αναλαμβάνουν την μετακίνηση πνευμάτων είτε μέσω βίαιων συρράξεων είτε μέσω ειρηνικής επίλυσης, προσπαθώντας να βρουν τον λόγο που τα κρατάει στον κόσμο μας.
Το Banishers είναι μια ιστορία για τον θάνατο, την ζωή και την αγάπη. Είναι μια φρέσκια περιπέτεια και μεταφυσικής έρευνας, με την Αμερική να αποκτά μια άλλη εμφάνιση την εποχή του κυνηγιού μαγισσών. Εδώ έχουμε μια αφήγηση που αναμειγνύει τον θάνατο, το δράμα, τον ρομαντισμό και ένα ιδιαίτερο πλέγμα μυστηρίου σε έναν κόσμο που έχει ενδιαφέρον αλλά και ορισμένες στιγμές μονοτονίας. Ακόμα και έτσι όμως, η DON’T NOD μας δίνει ένα παιχνίδι που υιοθετεί μηχανισμούς για το gameplay του που είναι διαφορετικοί αλλά παράλληλα…τυπικοί. Δανεισμένη στοιχεία από επιτυχημένα action-adventure παιχνίδια όπως το God of War, δημιουργεί ένα έργο που μακροπρόθεσμα γίνεται μονότονο και επαναλαμβανόμενο σε σχέση με τα πιο μοναδικά του στοιχεία. Ευτυχώς, η ιστορία είναι ικανή να μας κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
To Banishers: Ghosts of New Eden ξεκινάει με τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές, της Antea και τον Red Mac Raith, δύο Banishers οι οποίοι κατευθύνονται προς την New Eden, ένα μικρό χωριό που μαστίζεται από μια κατάρα. Εκεί θα πρέπει να βρουν τον Charles, δάσκαλο της Antea και φίλο του ζευγαριού ο οποίος δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει το φάντασμα. Φτάνοντας εκεί όμως, τα νέα που τους περιμένουν δεν είναι τα καλύτερα αφού επιβεβαιώνεται ο θάνατος του φίλου τους και πως πρέπει να αντιμετωπίσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτήν την απειλή που σκοτώνει αργά την κοινότητα.
Η απειλή που πρέπει να αντιμετωπίσουν στην New Eden είναι ένας ‘Εφιάλτης’, ένα παντοδύναμο, μυθικό στοιχειό με μεγάλη δύναμη και ασταμάτητη εχθρικότητα και μίσος. Η μάχη με αυτό το τερατούργημα αποδεικνύεται άνιση, με την Antea να χάνει αμέσως την ζωή της και τον Red να παρασέρνεται από ένα ποτάμι μακριά από την New Eden και το άψυχο σώμα της αγάπης του. Ακόμα και έτσι όμως, η ψυχή της Antea δεν περνάει πέρα από το πέπλο της ζωής και του θανάτου και σύντομα στοιχειώνει τον Red σε μια προσπάθεια να επιστρέψουν στο σώμα της και να την βοηθήσουν είτε να “ανέβει” είτε να αναστηθεί.
Αναλαμβάνουμε λοιπόν, τον ρόλο του Red, ενός μαθητευόμενου Banisher και της Antea, της δασκάλας και γυναίκας του καθώς ταξιδεύουν σε διάφορες περιοχές του κόσμου με σκοπό να αντιμετωπίσουν τα φαντάσματα και να τα στείλουν κυριολεκτικά στον άλλον κόσμο. Οι άνθρωποι που θα συναντήσουν στοιχειώνονται από τα φαντάσματα των αγαπημένων προσώπων τους – ή και όχι – και χρειάζονται την βοήθειά μας για να βρουν τι τους κρατάει στον κόσμο μας και πως μπορούμε να τα βοηθήσουμε να προχωρήσουν. Η διαδικασία της έρευνας, των συμπερασμάτων και της επίλυσης είναι αρκετά διασκεδαστική και θα μπορούσαμε εύκολα να την χαρακτηρίσουμε ως “Witcher με φαντάσματα” – μιας και ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μας.
Σε κάθε περιοχή που θα εξερευνήσουμε στον δρόμο μας προς την New Eden θα βρούμε αποίκους που είτε προσπαθούν να επιβιώσουν από τα φαντάσματα και τους εφιάλτες ή θηρία των οποίων τα σώματα έχουν δαιμονιστεί από Specters και Wraiths. Αποσπώντας πληροφορίες από αυτούς για την ζωή και την στενοχώρια τους, θα εξερευνήσουμε χώρους και δωμάτια ψάχνοντας στοιχεία που συνδέουν τον θανώντα με τον λόγο για τον οποίο μένει στον κόσμο μας και δεν προχωράει. Αφού βρούμε όλα τα στοιχεία και βγάλουμε ένα συμπέρασμα τότε ξεκινάμε την διαδικασία επίλυσης στέλνοντας το πνεύμα μακριά με βίαιο ή ειρηνικό τρόπο ή αναστώντας τον νεκρό σε περίπτωση που διακρίνουμε μια αδικία – θυσιάζοντας όμως μια ζωή.
Αυτό το τρίλημα, δηλαδή αν πρέπει να τα εξορίσουμε, να τα ανεβάσουμε ή να τα αναστήσουμε βρίσκεται και στο επίκεντρο της σχέσης μεταξύ του Red και της Antea. Ο Red πρέπει να δουλέψει μαζί με αυτό που υποτίθεται ότι έχει ορκιστεί να πολεμά αλλά και που παράλληλα είναι ο έρωτάς του, κάτι που δημιουργεί ένα εξίσου ωραίο δίλημμα που μας βάζει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε το έργο μας ή αν θα εγκαταλείψουμε τα καθήκοντά μας σε μια προσπάθεια να την επαναφέρουμε στη ζωή. Η περιπλάνηση στην ύπαιθρο για να βοηθήσει τους ανθρώπους να επιλύσουν τις δικές τους απώλειες στο ρόλο του Banisher και αποκαλύπτοντας την άθλια ιστορία της New Eden, μας δίνουν πολλές ευκαιρίες να αποφασίσουμε ποια θα είναι η κατάλληξη που θα έχουμε.
Οι υποθέσεις που θα αντιμετωπίσουμε παραθέτουν ένα ενδιαφέρον υπερφυσικό σκηνικό που μας περιορίζει με τρεις μόνο επιλογές για τον επίλογο κάθε ιστορίας. Διαλέγουμε ανάμεσα στο ‘Ascent’ που στην ουσία είναι μια ειρηνική άνοδο στην άλλη ζωή, το ‘Banish’ που κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα απλά λίγο πιο απότομα ή να κατηγορήσουμε τους ζωντανούς, να τους θυσιάσουμε και να απορροφήσουμε την ζωτική τους ενέργεια στην αναζήτηση δύναμης. Ο τελευταίος δρόμος είναι και ο μόνος που θα μας επιτρέψει να ζωντανέψουμε την Antea αλλά είναι και μονόδρομος προς το “κακό” τέλος. Οι άλλοι δυο τρόποι είναι οι μόνοι που θα μας οδηγήσουν προς το καλό τέλος, απλά με λίγο διαφορετικό τρόπο.
O περιορισμός των τριών επιλογών μας δίνεται αρκετά νωρίς, σε ένα κομβικό σημείο για την ιστορία όπου πρέπει να ορκιστούμε στην Antea αν θα την ανεβάσουμε ή αν θα την αναστήσουμε. Φυσικά, ακόμα και με έναν όρκο στην πλάτη μας, δεν χρειάζεται να τον ακολουθούμε αφού μπορούμε να πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση στο ενδιάμεσο και να αλλάξουμε το αποτέλεσμα. Αλλά ακόμα και έτσι μας δημιουργείται ένα άγχος αφού αν στοχεύουμε προς ένα αποτέλεσμα θα πρέπει, όποια και αν είναι η ιστορία πίσω από τα side-quests, καλή ή κακή, να επιλέγουμε το ascend αν και ακόμα ορισμένοι Settlers αξίζουν τον θάνατο για αυτά που κάνανε.
Η δομή αυτή δεν είναι αρκετή όμως για να μας δώσει μια ιστορία ισορροπημένης πορείας. Υπάρχουν πολλές στιγμές όπου η ιστορία επαναλαμβάνεται στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η θλίψη ή το δίλημμα κάποιου ενώ θα εξερευνήσουμε σκοτεινά, στενά μονοπάτια, σπηλιές και ανοίγματα σε δάση και βουνά όπου οι ήρωές μας θα μιλάνε συνεχώς για τα γεγονότα που ζουν και έζησα. Στην πλειοψηφία τους τέτοιες περιπτώσεις είχαν να κάνουν με στοιχεία που συναντούμε στην εξερεύνηση ή κατά την διάρκεια της μάχης, στοιχεία που καταντούν βουητό όσο περισσότερες φορές τα ακούμε.
Οι εξορκισμοί ξεφεύγουν από τα όρια μιας απλής αφήγησης αφού ένα μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού απαιτεί εξερεύνηση και αρκετές μάχες για να φτάσουμε στον σκοπό μας. Οι βασικοί εχθροί μας είναι άγρια θηρία, φαντάσματα, πνεύματα και πτώματα εχθρών που είναι είτε δαιμονισμένα είτε κοντά στον θάνατο. Ελέγχουμε τον Red αλλά σε ορισμένες στιγμές αλλάζουμε με την Antea για να αντιμετωπίσουμε τις απειλές στο κόσμο των φαντασμάτων, βλέποντας έτσι διαφορετικά στοιχεία στο περιβάλλον γύρω μας ή αντιμετωπίζοντας εχθρούς που δεν μπορούμε με την φυσική μας υπόσταση. Ως Red, κάνουμε διάφορα rituals για να αποκαλύψουμε Echoes, να κάνουμε manifest φαντάσματα και πνεύματα και να ενεργοποιήσουμε ‘φωλιες’ που μας ανταμείβουν με παραπάνω στατιστικά. Ως Antea βλέπουμε αόρατα αντικείμενα κρυμμένα στον κόσμο ή χρησιμοποιούμε φασματικές δυνάμεις για τη χειραγώγηση του περιβάλλοντος, όπως η καταστροφή εμποδίων ή η κάλυψη μεγάλων χασμάτων. Η εναλλαγή μεταξύ των δύο προοπτικών για την αποκάλυψη κρυφών στοιχείων, την υπέρβαση απλών γρίφων και την επίλυση μυστηρίων είναι από τα καλύτερα κομμάτια του Banishers και γίνεται γρήγορα και αποτελεσματικά.
Το σύστημα μάχης δανείζεται πάρα πολλά στοιχεία από παιχνίδια όπως το God of War, το Last of Us ή το Plague Tale. Οι ήρωές μας επιτήθονται με απλές επιθέσεις και ενίοτε με υπερφυσικές ικανότητες λόγω της Antea, δημιουργώντας combos και καταστάσεις που μας βοηθούν ακόμα και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Οι επιθέσεις μας χωρίζονται σε απλές και δυνατές επιθέσεις και ένα Banish Attack που προκαλεί αρκετά μεγάλη ζημιά ακόμα και σε δυνατότερα φαντάσματα. Υπάρχουν ικανότητες και δεξιότητες που ξεκλειδώνουμε όσο προχωράμε στην ιστορία και ανεβαίνουμε επίπεδα και μας επιτρέπουν να δημιουργούμε τα δικά μας builds οποιαδήποτε στιγμή μέσα στην εξερεύνηση.
Ξεκινάμε με απλές επιθέσεις, ικανότητες, αποφυγές και μπλοκαρίσματα και όσο εξελλισσόμαστε ανακαλύπτουμε νέες ικανότητες και builds συνθέτοντας ένα πιο περίπλοκο σύστημα που “ανοίγει” όλο και περισσότερο. Συνδυάζοντας το loadout σύστημα του παιχνιδιού, μαζί με τα διάφορα upgrades και sets γινόμαστε όλο και πιο δυνατοί και κατά συνέπεια κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη.
Ωστόσο, το “feeling” του συστήματος μάχης δεν είναι τόσο καλό όσο θα θέλαμε. Σίγουρα είναι καλύτερο από άλλα όπως του Vampyr αλλά υπάρχουν μικρά στοιχεία που μας αφήνουν μια “πικρή” γεύση όσο παίζουμε. Αρχικά, η κίνηση του χαρακτήρα μας μπορεί να είναι υποτονική ή αρκετά αργή και περίεργη, ειδικά όταν αποφεύγουμε επιθέσεις. Εδώ, η κάμερα μπορεί να είναι απρόβλεπτη και ασταθής με αποτέλεσμα να μην εστιάζει σωστά σε εχθρούς ή να μην μας βοηθάει να έχουμε καλύτερη εικόνα του περίγυρού μας – ακόμα και αν έχουμε τις ενδείξεις της οθόνης. Επίσης, δεν γίνεται πάντα αισθητό το πότε δεχόμαστε ζημιά ή αν αποφύγαμε επιτυχώς μια επίθεση ενώ το “βάρος” των επιθέσεών μας μας αφήνει να ζητάμε κάτι παραπάνω.
Απογοητευτικό όμως είναι το γεγονός ότι η ποικίλια των εχθρών δεν είναι μεγάλη και πολλοί από αυτούς είναι απλά διαφορετικά είδη φαντασμάτων με ελάχιστες εναλλακτικές επιθέσεις ή χαρακτηριστικά. Φαντάσματα και λύκοι είναι οι περισσότεροι τύποι εχθρών που θα βρούμε και κάνουν λίγα πράγματα για να μας δώσουν κάτι φρέσκο – πέρα από εξαιρέσεις όπως τοξότες, πολεμιστές και σκελετούς που φέρνουν κάτι ελάχιστα διαφορετικό.
Ευτυχώς, η ομορφιά του Banishers: Ghosts of New Eden είναι ικανή να σώσει τον τίτλο από αυτές τις μικρές ατέλειες. Κάθε χαρακτήρας αποτυπώνεται λεπτομερώς, με τα φαντάσματα να είναι λίγο πιο θολά και διάφανα από τους ζωντανούς. Τα εφέ έχουν μια εμφάνιση που δεν κολλάει τόσο με το περιβάλλον τους αλλά δεν μας βγάζουν από το immersion. Η ατμόσφαιρα και τα περιβάλλοντα είναι πανέμορφα, ειδικά τις στιγμές που κάποιο στοίχειωμα ήταν στο αποκορύφωμά του – με πιο χαρακτηριστική αυτή που πάμε να αντιμετωπίσουμε το Nightmare στο New Eden – και τα φυσικά περιβάλλοντα είναι “γεμάτα” με όμορφα σημεία και ενδιαφέροντες γωνίες.
Τεχνικά, το Banishers ζόρισε κάπως το σύστημά μας αφού στις μέγιστες ρυθμίσεις τα καρέ κυμαίνονται από 40 έως 72 FPS με το μεγαλύτερο αντίκτυπο να εντοπίζεται κατά την διάρκεια των μαχών. Στα High ήταν λίγο πιο ισορροπημένα τα πράγματα αλλά και πάλι υπήρχαν αρκετές στιγμές που τα καρέ δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 70. Βέβαια, τα παραπάνω δεν ήταν κάτι που δεν συνηθίζεται, ειδικά αν έχουμε παίξει ένα από τα God of War στο Playstation με 30FPS. Οι ρυμίσεις του παιχνιδιού μας δίνουν την δυνατότητα να περιορίσουμε τα FPS στα 45 – χρήσιμη επιλογή για το Steam Deck – ώστε να έχουμε μια πιο ισορροπημένη εμπειρία στις μέγιστες επιλογές.
Oμολογώ πως μπήκα στο Banishers: Ghosts of New Eden με χαμηλές προσδοκίες. Όταν είχα δοκιμάσει το Vampyr μου άρεσε η ιστορία του αλλά το σύστημα μάχης με εκνεύριζε, είναι η αλήθεια. Εδώ όμως μας δίνετια μια ενδιαφέρουσα ιστορία με εξίσου ενδιαφέροντες μηχανισμούς και ένα σύστημα μάχης που ακόμα και αν γίνεται μονότονο σε στιγμές ή δεν προσφέρει πάντα κάτι φρέσκο, είναι αρκετά διασκεδαστικό και “στιβαρό” για να κρατήσει την πορεία μας.
Το Banishers: Ghosts of New Eden είναι μια ιστορία για τον θάνατο, την θλίψη, την αγάπη και την προδοσία. Είναι μια ιστορία βγαλμένη από την ζωή αλλά με μια υπερφυσική δόση που έρχεται να δοκιμάσει την αντίληψη και την ηθική μας. H αφήγηση και οι χαρακτήρες του είναι καλογραμμένα και ίσως το δυνατότερο σημείο του αφού μας μένουν χαραγμένα στην μήνη. Πρόκειται για ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που αποτέλεσε έκπληξη ακόμα και με τα παραστρατήματά του. Το σύστημα μάχης, ακόμα και με τις ατέλειές του, εισάγει μερικές ενδιαφέρουσες καινοτομίες που ως επί το πλείστον κρατάνε το σύνολο.
Ευχαριστούμε την AVE για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
